praeclūdor - Diatesi passiva
(praeclūdo, praeclūdis, praeclusi, praeclusum, praeclūdĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praeclūdor
II sing.
praeclūdĕris, praeclūdĕre
III sing.
praeclūdĭtur
I plur.
praeclūdĭmur
II plur.
praeclūdimĭni
III plur.
praeclūduntur
IMPERFETTO
I sing.
praeclūdēbar
II sing.
praeclūdebāris, praeclūdebāre
III sing.
praeclūdebātur
I plur.
praeclūdebāmur
II plur.
praeclūdebamĭni
III plur.
praeclūdebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praeclūdar
II sing.
praeclūdēris, praeclūdēre
III sing.
praeclūdētur
I plur.
praeclūdēmur
II plur.
praeclūdemĭni
III plur.
praeclūdentur
PERFETTO
I sing.
praeclusus, –a, –um sum
II sing.
praeclusus, –a, –um es
III sing.
praeclusus, –a, –um est
I plur.
praeclusi, –ae, –a sumus
II plur.
praeclusi, –ae, –a estis
III plur.
praeclusi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeclusus, –a, –um eram
II sing.
praeclusus, –a, –um eras
III sing.
praeclusus, –a, –um erat
I plur.
praeclusi, –ae, –a eramus
II plur.
praeclusi, –ae, –a eratis
III plur.
praeclusi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praeclusus, –a, –um ero
II sing.
praeclusus, –a, –um eris
III sing.
praeclusus, –a, –um erit
I plur.
praeclusi, –ae, –a erimus
II plur.
praeclusi, –ae, –a eritis
III plur.
praeclusi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praeclūdar
II sing.
praeclūdāris, praeclūdāre
III sing.
praeclūdātur
I plur.
praeclūdāmur
II plur.
praeclūdamĭni
III plur.
praeclūdantur
IMPERFETTO
I sing.
praeclūdĕrer
II sing.
praeclūderēris, praeclūderēre
III sing.
praeclūderētur
I plur.
praeclūderēmur
II plur.
praeclūderemĭni
III plur.
praeclūderentur
PERFETTO
I sing.
praeclusus, –a, –um sim
II sing.
praeclusus, –a, –um sis
III sing.
praeclusus, –a, –um sit
I plur.
praeclusi, –ae, –a simus
II plur.
praeclusi, –ae, –a sitis
III plur.
praeclusi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeclusus, –a, –um essem
II sing.
praeclusus, –a, –um esses
III sing.
praeclusus, –a, –um esset
I plur.
praeclusi, –ae, –a essemus
II plur.
praeclusi, –ae, –a essetis
III plur.
praeclusi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praeclūdĕre
II plur.
praeclūdimĭni
FUTURO
II sing.
praeclūdĭtor
III sing.
praeclūdĭtor
II plur.
–
III plur.
praeclūduntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praeclusus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praeclūdi
PERFETTO
Singolare:
praeclusus, –a, –um esse
Plurale:
praeclusi, –ae, –a esse
FUTURO
praeclusum esse
GERUNDIVO
praeclūdendus, –a, –um
SUPINO
praeclusu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praeclūdor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android