Donazione

praecălĕfactus

(praecalefactus, praecalefactă, praecalefactum)

aggettivo I classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praecalefactus
Gen.
praecalefacti
Dat.
praecalefacto
Acc.
praecalefactum
Abl.
praecalefacto
Voc.
praecalefacte
PLURALE
Nom.
praecalefacti
Gen.
praecalefactōrum
Dat.
praecalefactis
Acc.
praecalefactos
Abl.
praecalefactis
Voc.
praecalefacti
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praecalefactă
Gen.
praecalefactae
Dat.
praecalefactae
Acc.
praecalefactam
Abl.
praecalefactā
Voc.
praecalefactă
PLURALE
Nom.
praecalefactae
Gen.
praecalefactārum
Dat.
praecalefactis
Acc.
praecalefactas
Abl.
praecalefactis
Voc.
praecalefactae
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praecalefactum
Gen.
praecalefacti
Dat.
praecalefacto
Acc.
praecalefactum
Abl.
praecalefacto
Voc.
praecalefactum
PLURALE
Nom.
praecalefacta
Gen.
praecalefactōrum
Dat.
praecalefactis
Acc.
praecalefacta
Abl.
praecalefactis
Voc.
praecalefacta

‹ praebitus
praecălĭdus ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praebĭtĭo sost. femm. III decl.
praebĭtŏr sost. masch. III decl.
praebitūrūs agg. part. fut.
praebitus agg. part. perf. I cl.
praebitus agg. inf. perf.
praecălĕfactus agg. I cl.
praecălĭdus agg. I cl.
praecalvus agg. I cl.
praecănens agg. part. pres. II cl.
praecăno v. tr. III coniug.
praecănor v. tr. III coniug.
praecantans agg. part. pres. II cl.
praecantātĭo sost. femm. III decl.
praecantātŏr sost. masch. III decl.
praecantatrix sost. femm. III decl.
praecantatūrūs agg. part. fut.
praecantatus agg. part. perf. I cl.
praecantatus agg. inf. perf.
praecanto v. tr. I coniug.
praecantor v. tr. I coniug.
{{ID:PRAECALEFACTUS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android