inpĕrĭtor - Diatesi passiva

(inpĕrĭto, inpĕrĭtas, inperitavi, inperitatum, inpĕrĭtāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
inpĕrĭtor
II sing.
inpĕrĭtāris, inpĕrĭtāre
III sing.
inpĕrĭtātur
I plur.
inpĕrĭtāmur
II plur.
inpĕrĭtamĭni
III plur.
inpĕrĭtantur
IMPERFETTO
I sing.
inpĕrĭtābar
II sing.
inpĕrĭtabāris, inpĕrĭtabāre
III sing.
inpĕrĭtabātur
I plur.
inpĕrĭtabāmur
II plur.
inpĕrĭtabamĭni
III plur.
inpĕrĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
inpĕrĭtābor
II sing.
inpĕrĭtabĕris, inpĕrĭtabĕre
III sing.
inpĕrĭtabĭtur
I plur.
inpĕrĭtabĭmur
II plur.
inpĕrĭtabimĭni
III plur.
inpĕrĭtabuntur
PERFETTO
I sing.
inperitatus, –a, –um sum
II sing.
inperitatus, –a, –um es
III sing.
inperitatus, –a, –um est
I plur.
inperitati, –ae, –a sumus
II plur.
inperitati, –ae, –a estis
III plur.
inperitati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inperitatus, –a, –um eram
II sing.
inperitatus, –a, –um eras
III sing.
inperitatus, –a, –um erat
I plur.
inperitati, –ae, –a eramus
II plur.
inperitati, –ae, –a eratis
III plur.
inperitati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inperitatus, –a, –um ero
II sing.
inperitatus, –a, –um eris
III sing.
inperitatus, –a, –um erit
I plur.
inperitati, –ae, –a erimus
II plur.
inperitati, –ae, –a eritis
III plur.
inperitati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
inpĕrĭter
II sing.
inpĕrĭtēris, inpĕrĭtēre
III sing.
inpĕrĭtētur
I plur.
inpĕrĭtēmur
II plur.
inpĕrĭtemĭni
III plur.
inpĕrĭtentur
IMPERFETTO
I sing.
inpĕrĭtārer
II sing.
inpĕrĭtarēris, inpĕrĭtarēre
III sing.
inpĕrĭtarētur
I plur.
inpĕrĭtarēmur
II plur.
inpĕrĭtaremĭni
III plur.
inpĕrĭtarentur
PERFETTO
I sing.
inperitatus, –a, –um sim
II sing.
inperitatus, –a, –um sis
III sing.
inperitatus, –a, –um sit
I plur.
inperitati, –ae, –a simus
II plur.
inperitati, –ae, –a sitis
III plur.
inperitati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inperitatus, –a, –um essem
II sing.
inperitatus, –a, –um esses
III sing.
inperitatus, –a, –um esset
I plur.
inperitati, –ae, –a essemus
II plur.
inperitati, –ae, –a essetis
III plur.
inperitati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
inpĕrĭtāre
II plur.
inpĕrĭtamĭni
FUTURO
II sing.
inpĕrĭtātor
III sing.
inpĕrĭtātor
II plur.
III plur.
inpĕrĭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
inperitatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
inpĕrĭtāri
PERFETTO
Singolare:
inperitatus, –a, –um esse
Plurale:
inperitati, –ae, –a esse
FUTURO
inperitatum esse
GERUNDIVO
inpĕrĭtandus, –a, –um
SUPINO
inperitatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INPERITOR100}}
---CACHE---