inpĕror - Diatesi passiva
(inpĕro, inpĕras, inperavi, inperatum, inpĕrāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
inpĕror
II sing.
inpĕrāris, inpĕrāre
III sing.
inpĕrātur
I plur.
inpĕrāmur
II plur.
inpĕramĭni
III plur.
inpĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
inpĕrābar
II sing.
inpĕrabāris, inpĕrabāre
III sing.
inpĕrabātur
I plur.
inpĕrabāmur
II plur.
inpĕrabamĭni
III plur.
inpĕrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
inpĕrābor
II sing.
inpĕrabĕris, inpĕrabĕre
III sing.
inpĕrabĭtur
I plur.
inpĕrabĭmur
II plur.
inpĕrabimĭni
III plur.
inpĕrabuntur
PERFETTO
I sing.
inperatus, –a, –um sum
II sing.
inperatus, –a, –um es
III sing.
inperatus, –a, –um est
I plur.
inperati, –ae, –a sumus
II plur.
inperati, –ae, –a estis
III plur.
inperati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inperatus, –a, –um eram
II sing.
inperatus, –a, –um eras
III sing.
inperatus, –a, –um erat
I plur.
inperati, –ae, –a eramus
II plur.
inperati, –ae, –a eratis
III plur.
inperati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inperatus, –a, –um ero
II sing.
inperatus, –a, –um eris
III sing.
inperatus, –a, –um erit
I plur.
inperati, –ae, –a erimus
II plur.
inperati, –ae, –a eritis
III plur.
inperati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
inpĕrer
II sing.
inpĕrēris, inpĕrēre
III sing.
inpĕrētur
I plur.
inpĕrēmur
II plur.
inpĕremĭni
III plur.
inpĕrentur
IMPERFETTO
I sing.
inpĕrārer
II sing.
inpĕrarēris, inpĕrarēre
III sing.
inpĕrarētur
I plur.
inpĕrarēmur
II plur.
inpĕraremĭni
III plur.
inpĕrarentur
PERFETTO
I sing.
inperatus, –a, –um sim
II sing.
inperatus, –a, –um sis
III sing.
inperatus, –a, –um sit
I plur.
inperati, –ae, –a simus
II plur.
inperati, –ae, –a sitis
III plur.
inperati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inperatus, –a, –um essem
II sing.
inperatus, –a, –um esses
III sing.
inperatus, –a, –um esset
I plur.
inperati, –ae, –a essemus
II plur.
inperati, –ae, –a essetis
III plur.
inperati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
inpĕrāre
II plur.
inpĕramĭni
FUTURO
II sing.
inpĕrātor
III sing.
inpĕrātor
II plur.
–
III plur.
inpĕrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
inperatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
inpĕrāri
PERFETTO
Singolare:
inperatus, –a, –um esse
Plurale:
inperati, –ae, –a esse
FUTURO
inperatum esse
GERUNDIVO
inpĕrandus, –a, –um
SUPINO
inperatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
inpĕror v. tr. e intr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android