inpĕror - Diatesi passiva

(inpĕro, inpĕras, inperavi, inperatum, inpĕrāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
inpĕror
II sing.
inpĕrāris, inpĕrāre
III sing.
inpĕrātur
I plur.
inpĕrāmur
II plur.
inpĕramĭni
III plur.
inpĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
inpĕrābar
II sing.
inpĕrabāris, inpĕrabāre
III sing.
inpĕrabātur
I plur.
inpĕrabāmur
II plur.
inpĕrabamĭni
III plur.
inpĕrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
inpĕrābor
II sing.
inpĕrabĕris, inpĕrabĕre
III sing.
inpĕrabĭtur
I plur.
inpĕrabĭmur
II plur.
inpĕrabimĭni
III plur.
inpĕrabuntur
PERFETTO
I sing.
inperatus, –a, –um sum
II sing.
inperatus, –a, –um es
III sing.
inperatus, –a, –um est
I plur.
inperati, –ae, –a sumus
II plur.
inperati, –ae, –a estis
III plur.
inperati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inperatus, –a, –um eram
II sing.
inperatus, –a, –um eras
III sing.
inperatus, –a, –um erat
I plur.
inperati, –ae, –a eramus
II plur.
inperati, –ae, –a eratis
III plur.
inperati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inperatus, –a, –um ero
II sing.
inperatus, –a, –um eris
III sing.
inperatus, –a, –um erit
I plur.
inperati, –ae, –a erimus
II plur.
inperati, –ae, –a eritis
III plur.
inperati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
inpĕrer
II sing.
inpĕrēris, inpĕrēre
III sing.
inpĕrētur
I plur.
inpĕrēmur
II plur.
inpĕremĭni
III plur.
inpĕrentur
IMPERFETTO
I sing.
inpĕrārer
II sing.
inpĕrarēris, inpĕrarēre
III sing.
inpĕrarētur
I plur.
inpĕrarēmur
II plur.
inpĕraremĭni
III plur.
inpĕrarentur
PERFETTO
I sing.
inperatus, –a, –um sim
II sing.
inperatus, –a, –um sis
III sing.
inperatus, –a, –um sit
I plur.
inperati, –ae, –a simus
II plur.
inperati, –ae, –a sitis
III plur.
inperati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inperatus, –a, –um essem
II sing.
inperatus, –a, –um esses
III sing.
inperatus, –a, –um esset
I plur.
inperati, –ae, –a essemus
II plur.
inperati, –ae, –a essetis
III plur.
inperati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
inpĕrāre
II plur.
inpĕramĭni
FUTURO
II sing.
inpĕrātor
III sing.
inpĕrātor
II plur.
III plur.
inpĕrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
inperatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
inpĕrāri
PERFETTO
Singolare:
inperatus, –a, –um esse
Plurale:
inperati, –ae, –a esse
FUTURO
inperatum esse
GERUNDIVO
inpĕrandus, –a, –um
SUPINO
inperatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INPEROR100}}
---CACHE---