Donazione

praetestor - Diatesi attiva

(praetestor, praetestāris, praetestatus sum, praetestāri)

verbo transitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praetestor
II sing.
praetestāris, praetestāre
III sing.
praetestātur
I plur.
praetestāmur
II plur.
praetestamĭni
III plur.
praetestantur
IMPERFETTO
I sing.
praetestābar
II sing.
praetestabāris, praetestabāre
III sing.
praetestabātur
I plur.
praetestabāmur
II plur.
praetestabamĭni
III plur.
praetestabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praetestābor
II sing.
praetestabĕris, praetestabĕre
III sing.
praetestabĭtur
I plur.
praetestabĭmur
II plur.
praetestabimĭni
III plur.
praetestabuntur
PERFETTO
I sing.
praetestatus, –a, –um sum
II sing.
praetestatus, –a, –um es
III sing.
praetestatus, –a, –um est
I plur.
praetestati, –ae, –a sumus
II plur.
praetestati, –ae, –a estis
III plur.
praetestati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praetestatus, –a, –um eram
II sing.
praetestatus, –a, –um eras
III sing.
praetestatus, –a, –um erat
I plur.
praetestati, –ae, –a eramus
II plur.
praetestati, –ae, –a eratis
III plur.
praetestati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praetestatus, –a, –um ero
II sing.
praetestatus, –a, –um eris
III sing.
praetestatus, –a, –um erit
I plur.
praetestati, –ae, –a erimus
II plur.
praetestati, –ae, –a eritis
III plur.
praetestati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praetester
II sing.
praetestēris, praetestēre
III sing.
praetestētur
I plur.
praetestēmur
II plur.
praetestemĭni
III plur.
praetestentur
IMPERFETTO
I sing.
praetestārer
II sing.
praetestarēris, praetestarēre
III sing.
praetestarētur
I plur.
praetestarēmur
II plur.
praetestaremĭni
III plur.
praetestarentur
PERFETTO
I sing.
praetestatus, –a, –um sim
II sing.
praetestatus, –a, –um sis
III sing.
praetestatus, –a, –um sit
I plur.
praetestati, –ae, –a simus
II plur.
praetestati, –ae, –a sitis
III plur.
praetestati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praetestatus, –a, –um essem
II sing.
praetestatus, –a, –um esses
III sing.
praetestatus, –a, –um esset
I plur.
praetestati, –ae, –a essemus
II plur.
praetestati, –ae, –a essetis
III plur.
praetestati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praetestāre
II plur.
praetestamĭni
FUTURO
II sing.
praetestātor
III sing.
praetestātor
II plur.
–
III plur.
praetestantor
INFINITO
PRESENTE
praetestāri
PERFETTO
Singolare:
praetestatus, –a, –um esse
Plurale:
praetestati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
praetestatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praetestatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
praetestans, –antis
FUTURO
praetestatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
praetestatum
Passivo:
praetestatu
GERUNDIO
Genitivo:
praetestandi
Dativo:
praetestando
Accusativo:
praetestandum
Ablativo:
praetestando
GERUNDIVO
praetestandus, –a, –um



‹ praetestatus
praetexens ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praetervŏlo v. tr. e intr. I coniug.
praetervŏlor v. tr. e intr. I coniug.
praetestans agg. part. pres. II cl.
praetestatūrūs agg. part. fut.
praetestatus agg. part. perf. I cl.
praetestor v. tr. dep. I coniug.
praetexens agg. part. pres. II cl.
praetexo v. tr. III coniug.
praetexor v. tr. III coniug.
praetexta sost. femm. I decl.
praetextātus sost. masch. II decl.
praetextātus agg. I cl.
praetextum Sost. nt. II decl.
praetextūrūs agg. part. fut.
praetextŭs sost. masch. IV decl.
praetextus agg. part. perf. I cl.
praetextus agg. inf. perf.
praetĭmens agg. part. pres. II cl.
praetĭmĕo v. tr. II coniug.
praetĭmĕor v. tr. II coniug.
{{ID:PRAETESTOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android