praetĕrĕo - Diatesi attiva
(praetĕrĕo, praetĕris, praeterii, praeteritum, praetĕrire)verbo transitivo e intransitivo anomalo
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praetĕrĕo
II sing.
praetĕris
III sing.
praetĕrit
I plur.
praetĕrīmus
II plur.
praetĕrītis
III plur.
praetĕreunt
IMPERFETTO
I sing.
praetĕrībam
II sing.
praetĕrības
III sing.
praetĕrībat
I plur.
praetĕribāmus
II plur.
praetĕribātis
III plur.
praetĕrībant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praetĕrībo
II sing.
praetĕrībis
III sing.
praetĕrībit
I plur.
praetĕribĭmus
II plur.
praetĕribĭtis
III plur.
praetĕrībunt
PERFETTO
I sing.
praeterii o praeterivi
II sing.
praeteriisti o praeterivisti
III sing.
praeteriit o praeterivit
I plur.
praeteriĭmus o praeterivĭmus
II plur.
praetĕristis o praeterivistis
III plur.
praeteriērunt o praeterivērunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeteriĕram o praeterivĕram
II sing.
praeteriĕras o praeterivĕras
III sing.
praeteriĕrat o praeterivĕrat
I plur.
praeterierāmus o praeteriverāmus
II plur.
praeterierātis o praeteriverātis
III plur.
praeteriĕrant o praeterivĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praeteriĕro o praeterivĕro
II sing.
praeteriĕris o praeterivĕris
III sing.
praeteriĕrit o praeterivĕrit
I plur.
praeterierĭmus o praeteriverĭmus
II plur.
praeterierĭtis o praeteriverĭtis
III plur.
praeteriĕrint o praeterivĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praetĕrĕam
II sing.
praetĕrĕas
III sing.
praetĕrĕat
I plur.
praetĕreāmus
II plur.
praetĕreātis
III plur.
praetĕrĕant
IMPERFETTO
I sing.
praetĕrīrem
II sing.
praetĕrīres
III sing.
praetĕrīret
I plur.
praetĕrirēmus
II plur.
praetĕrirētis
III plur.
praetĕrīrent
PERFETTO
I sing.
praeteriĕrim o praeterivĕrim
II sing.
praeteriĕris o praeterivĕris
III sing.
praeteriĕrit o praeterivĕrit
I plur.
praeterierĭmus o praeteriverĭmus
II plur.
praeterierĭtis o praeteriverĭtis
III plur.
praeteriĕrint o praeterivĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeteriissem o praeterivissem
II sing.
praeteriisses o praeterivisses
III sing.
praeteriisset o praeterivisset
I plur.
praeteriissēmus o praeterivissēmus
II plur.
praeteriissētis o praeterivissētis
III plur.
praeteriissent o praeterivissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praetĕri
II plur.
praetĕrīte
FUTURO
II sing.
praetĕrĭto
III sing.
praetĕrĭto
II plur.
praetĕritōte
III plur.
praetĕreunto
PARTICIPIO
PRESENTE
praetĕriens, –euntis
FUTURO
praeteritūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praetĕrire
PERFETTO
praetĕrisse o praeterivisse
FUTURO
Singolare:
praeteritūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praeteritūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praetĕreundi
Dativo:
praetĕreundo
Accusativo:
ad praetĕreundum
Ablativo:
praetĕreundo
SUPINO
praeteritum
Vedi la forma passiva di questo lemma
praetĕrĕo v. tr. e intr. anom.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android