praetercurror - Diatesi passiva
(praetercurro, praetercurris, praetercursum, praetercurrĕre)verbo transitivo e intransitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praetercurror
II sing.
praetercurrĕris, praetercurrĕre
III sing.
praetercurrĭtur
I plur.
praetercurrĭmur
II plur.
praetercurrimĭni
III plur.
praetercurruntur
IMPERFETTO
I sing.
praetercurrēbar
II sing.
praetercurrebāris, praetercurrebāre
III sing.
praetercurrebātur
I plur.
praetercurrebāmur
II plur.
praetercurrebamĭni
III plur.
praetercurrebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praetercurrar
II sing.
praetercurrēris, praetercurrēre
III sing.
praetercurrētur
I plur.
praetercurrēmur
II plur.
praetercurremĭni
III plur.
praetercurrentur
PERFETTO
I sing.
praetercursus, –a, –um sum
II sing.
praetercursus, –a, –um es
III sing.
praetercursus, –a, –um est
I plur.
praetercursi, –ae, –a sumus
II plur.
praetercursi, –ae, –a estis
III plur.
praetercursi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praetercursus, –a, –um eram
II sing.
praetercursus, –a, –um eras
III sing.
praetercursus, –a, –um erat
I plur.
praetercursi, –ae, –a eramus
II plur.
praetercursi, –ae, –a eratis
III plur.
praetercursi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praetercursus, –a, –um ero
II sing.
praetercursus, –a, –um eris
III sing.
praetercursus, –a, –um erit
I plur.
praetercursi, –ae, –a erimus
II plur.
praetercursi, –ae, –a eritis
III plur.
praetercursi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praetercurrar
II sing.
praetercurrāris, praetercurrāre
III sing.
praetercurrātur
I plur.
praetercurrāmur
II plur.
praetercurramĭni
III plur.
praetercurrantur
IMPERFETTO
I sing.
praetercurrĕrer
II sing.
praetercurrerēris, praetercurrerēre
III sing.
praetercurrerētur
I plur.
praetercurrerēmur
II plur.
praetercurreremĭni
III plur.
praetercurrerentur
PERFETTO
I sing.
praetercursus, –a, –um sim
II sing.
praetercursus, –a, –um sis
III sing.
praetercursus, –a, –um sit
I plur.
praetercursi, –ae, –a simus
II plur.
praetercursi, –ae, –a sitis
III plur.
praetercursi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praetercursus, –a, –um essem
II sing.
praetercursus, –a, –um esses
III sing.
praetercursus, –a, –um esset
I plur.
praetercursi, –ae, –a essemus
II plur.
praetercursi, –ae, –a essetis
III plur.
praetercursi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praetercurrĕre
II plur.
praetercurrĭmini
FUTURO
II sing.
praetercurrĭtor
III sing.
praetercurrĭtor
II plur.
–
III plur.
praetercurruntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praetercursus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praetercurri
PERFETTO
Singolare:
praetercursus, –a, –um esse
Plurale:
praetercursi, –ae, –a esse
FUTURO
praetercursum esse
GERUNDIVO
praetercurrendus, –a, –um
SUPINO
praetercursu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praetercurror v. tr. e intr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android