Donazione

praemĭnor - Diatesi attiva

(praemĭnor, praemĭnāris, praeminatus sum, praemĭnāri)

verbo transitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praemĭnor
II sing.
praemĭnāris, praemĭnāre
III sing.
praemĭnātur
I plur.
praemĭnāmur
II plur.
praemĭnamĭni
III plur.
praemĭnantur
IMPERFETTO
I sing.
praemĭnābar
II sing.
praemĭnabāris, praemĭnabāre
III sing.
praemĭnabātur
I plur.
praemĭnabāmur
II plur.
praemĭnabamĭni
III plur.
praemĭnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praemĭnābor
II sing.
praemĭnabĕris, praemĭnabĕre
III sing.
praemĭnabĭtur
I plur.
praemĭnabĭmur
II plur.
praemĭnabimĭni
III plur.
praemĭnabuntur
PERFETTO
I sing.
praeminatus, –a, –um sum
II sing.
praeminatus, –a, –um es
III sing.
praeminatus, –a, –um est
I plur.
praeminati, –ae, –a sumus
II plur.
praeminati, –ae, –a estis
III plur.
praeminati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeminatus, –a, –um eram
II sing.
praeminatus, –a, –um eras
III sing.
praeminatus, –a, –um erat
I plur.
praeminati, –ae, –a eramus
II plur.
praeminati, –ae, –a eratis
III plur.
praeminati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praeminatus, –a, –um ero
II sing.
praeminatus, –a, –um eris
III sing.
praeminatus, –a, –um erit
I plur.
praeminati, –ae, –a erimus
II plur.
praeminati, –ae, –a eritis
III plur.
praeminati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praemĭner
II sing.
praemĭnēris, praemĭnēre
III sing.
praemĭnētur
I plur.
praemĭnēmur
II plur.
praemĭnemĭni
III plur.
praemĭnentur
IMPERFETTO
I sing.
praemĭnārer
II sing.
praemĭnarēris, praemĭnarēre
III sing.
praemĭnarētur
I plur.
praemĭnarēmur
II plur.
praemĭnaremĭni
III plur.
praemĭnarentur
PERFETTO
I sing.
praeminatus, –a, –um sim
II sing.
praeminatus, –a, –um sis
III sing.
praeminatus, –a, –um sit
I plur.
praeminati, –ae, –a simus
II plur.
praeminati, –ae, –a sitis
III plur.
praeminati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeminatus, –a, –um essem
II sing.
praeminatus, –a, –um esses
III sing.
praeminatus, –a, –um esset
I plur.
praeminati, –ae, –a essemus
II plur.
praeminati, –ae, –a essetis
III plur.
praeminati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praemĭnāre
II plur.
praemĭnamĭni
FUTURO
II sing.
praemĭnātor
III sing.
praemĭnātor
II plur.
–
III plur.
praemĭnantor
INFINITO
PRESENTE
praemĭnāri
PERFETTO
Singolare:
praeminatus, –a, –um esse
Plurale:
praeminati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
praeminatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praeminatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
praemĭnans, –antis
FUTURO
praeminatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
praeminatum
Passivo:
praeminatu
GERUNDIO
Genitivo:
praemĭnandi
Dativo:
praemĭnando
Accusativo:
praemĭnandum
Ablativo:
praemĭnando
GERUNDIVO
praemĭnandus, –a, –um



‹ praemĭnistror
praemĭo ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praemĭnistĕr sost. masch. II decl.
praemĭnistra sost. femm. I decl.
praemĭnistrans agg. part. pres. II cl.
praemĭnistro v. tr. e intr. I coniug.
praemĭnistror v. tr. e intr. I coniug.
praemĭnor v. tr. dep. I coniug.
praemĭo v. tr. I coniug.
praemĭor v. tr. I coniug.
praemĭor v. intr. dep. I coniug.
praemĭōsus agg. I cl.
praemissūrūs agg. part. fut.
praemissus agg. part. perf. I cl.
praemissus agg. inf. perf.
praemītis agg. II cl.
praemittens agg. part. pres. II cl.
praemitto v. tr. III coniug.
praemittor v. tr. III coniug.
praemĭum Sost. nt. II decl.
praemixtus agg. I cl.
praemŏdĕrans agg. part. pres. II cl.
{{ID:PRAEMINOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android