praelŏquor - Diatesi attiva
(praelŏquor, praelŏquĕris, praelocutus sum, praelŏqui)verbo transitivo e intransitivo deponente III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praelŏquor
II sing.
praelŏquĕris, praelŏquĕre
III sing.
praelŏquĭtur
I plur.
praelŏquĭmur
II plur.
praelŏquimĭni
III plur.
praelŏquuntur
IMPERFETTO
I sing.
praelŏquēbar
II sing.
praelŏquebāris, praelŏquebāre
III sing.
praelŏquebātur
I plur.
praelŏquebāmur
II plur.
praelŏquebamĭni
III plur.
praelŏquebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praelŏquar
II sing.
praelŏquēris, praelŏquēre
III sing.
praelŏquētur
I plur.
praelŏquēmur
II plur.
praelŏquemĭni
III plur.
praelŏquentur
PERFETTO
I sing.
praelocutus, –a, –um sum
II sing.
praelocutus, –a, –um es
III sing.
praelocutus, –a, –um est
I plur.
praelocuti, –ae, –a sumus
II plur.
praelocuti, –ae, –a estis
III plur.
praelocuti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praelocutus, –a, –um eram
II sing.
praelocutus, –a, –um eras
III sing.
praelocutus, –a, –um erat
I plur.
praelocuti, –ae, –a eramus
II plur.
praelocuti, –ae, –a eratis
III plur.
praelocuti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praelocutus, –a, –um ero
II sing.
praelocutus, –a, –um eris
III sing.
praelocutus, –a, –um erit
I plur.
praelocuti, –ae, –a erimus
II plur.
praelocuti, –ae, –a eritis
III plur.
praelocuti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praelŏquar
II sing.
praelŏquāris, praelŏquāre
III sing.
praelŏquātur
I plur.
praelŏquāmur
II plur.
praelŏquamĭni
III plur.
praelŏquantur
IMPERFETTO
I sing.
praelŏquĕrer
II sing.
praelŏquerēris, praelŏquerēre
III sing.
praelŏquerētur
I plur.
praelŏquerēmur
II plur.
praelŏqueremĭni
III plur.
praelŏquerentur
PERFETTO
I sing.
praelocutus, –a, –um sim
II sing.
praelocutus, –a, –um sis
III sing.
praelocutus, –a, –um sit
I plur.
praelocuti, –ae, –a simus
II plur.
praelocuti, –ae, –a sitis
III plur.
praelocuti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praelocutus, –a, –um essem
II sing.
praelocutus, –a, –um esses
III sing.
praelocutus, –a, –um esset
I plur.
praelocuti, –ae, –a essemus
II plur.
praelocuti, –ae, –a essetis
III plur.
praelocuti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praelŏquĕre
II plur.
praelŏquĭmini
FUTURO
II sing.
praelŏquĭtor
III sing.
praelŏquĭtor
II plur.
–
III plur.
praelŏquuntor
INFINITO
PRESENTE
praelŏqui
PERFETTO
Singolare:
praelocutus, –a, –um esse
Plurale:
praelocuti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
praelocutūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praelocutūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
praelŏquens, –entis
FUTURO
praelocutūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
praelocutum
Passivo:
praelocutu
GERUNDIO
Genitivo:
praelŏquendi
Dativo:
praelŏquendo
Accusativo:
praelŏquendum
Ablativo:
praelŏquendo
GERUNDIVO
praelŏquendus, –a, –um
praelŏquor v. tr. e intr. dep. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android