praefor - Diatesi attiva
(praefor, praefāris, praefatus sum, praefāri)verbo transitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praefor
II sing.
praefāris, praefāre
III sing.
praefātur
I plur.
praefāmur
II plur.
praefamĭni
III plur.
praefantur
IMPERFETTO
I sing.
praefābar
II sing.
praefabāris, praefabāre
III sing.
praefabātur
I plur.
praefabāmur
II plur.
praefabamĭni
III plur.
praefabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praefābor
II sing.
praefabĕris, praefabĕre
III sing.
praefabĭtur
I plur.
praefabĭmur
II plur.
praefabimĭni
III plur.
praefabuntur
PERFETTO
I sing.
praefatus, –a, –um sum
II sing.
praefatus, –a, –um es
III sing.
praefatus, –a, –um est
I plur.
praefati, –ae, –a sumus
II plur.
praefati, –ae, –a estis
III plur.
praefati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praefatus, –a, –um eram
II sing.
praefatus, –a, –um eras
III sing.
praefatus, –a, –um erat
I plur.
praefati, –ae, –a eramus
II plur.
praefati, –ae, –a eratis
III plur.
praefati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praefatus, –a, –um ero
II sing.
praefatus, –a, –um eris
III sing.
praefatus, –a, –um erit
I plur.
praefati, –ae, –a erimus
II plur.
praefati, –ae, –a eritis
III plur.
praefati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praefer
II sing.
praefēris, praefēre
III sing.
praefētur
I plur.
praefēmur
II plur.
praefemĭni
III plur.
praefentur
IMPERFETTO
I sing.
praefārer
II sing.
praefarēris, praefarēre
III sing.
praefarētur
I plur.
praefarēmur
II plur.
praefaremĭni
III plur.
praefarentur
PERFETTO
I sing.
praefatus, –a, –um sim
II sing.
praefatus, –a, –um sis
III sing.
praefatus, –a, –um sit
I plur.
praefati, –ae, –a simus
II plur.
praefati, –ae, –a sitis
III plur.
praefati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praefatus, –a, –um essem
II sing.
praefatus, –a, –um esses
III sing.
praefatus, –a, –um esset
I plur.
praefati, –ae, –a essemus
II plur.
praefati, –ae, –a essetis
III plur.
praefati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praefāre
II plur.
praefamĭni
FUTURO
II sing.
praefātor
III sing.
praefātor
II plur.
–
III plur.
praefantor
INFINITO
PRESENTE
praefāri
PERFETTO
Singolare:
praefatus, –a, –um esse
Plurale:
praefati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
praefatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praefatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
praefans, –antis
FUTURO
praefatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
praefatum
Passivo:
praefatu
GERUNDIO
Genitivo:
praefandi
Dativo:
praefando
Accusativo:
praefandum
Ablativo:
praefando
GERUNDIVO
praefandus, –a, –um
praefor v. tr. dep. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android