praefĕror - Diatesi passiva
(praefĕro, praefĕrs, praetuli, praelatum, praefĕrre)verbo transitivo anomalo
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praefĕror
II sing.
praefĕrris
III sing.
praefĕrtur
I plur.
praefĕrĭmur
II plur.
praefĕrimĭni
III plur.
praefĕruntur
IMPERFETTO
I sing.
praefĕrēbar
II sing.
praefĕrebāris, praefĕrebāre
III sing.
praefĕrebātur
I plur.
praefĕrebāmur
II plur.
praefĕrebamĭni
III plur.
praefĕrebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praefĕrar
II sing.
praefĕrēris, praefĕrēre
III sing.
praefĕrētur
I plur.
praefĕrēmur
II plur.
praefĕremĭni
III plur.
praefĕrentur
PERFETTO
I sing.
praelatus, –a, –um sum
II sing.
praelatus, –a, –um es
III sing.
praelatus, –a, –um est
I plur.
praelati, –ae, –a sumus
II plur.
praelati, –ae, –a estis
III plur.
praelati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praelatus, –a, –um eram
II sing.
praelatus, –a, –um eras
III sing.
praelatus, –a, –um erat
I plur.
praelati, –ae, –a eramus
II plur.
praelati, –ae, –a eratis
III plur.
praelati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praelatus, –a, –um ero
II sing.
praelatus, –a, –um eris
III sing.
praelatus, –a, –um erit
I plur.
praelati, –ae, –a erimus
II plur.
praelati, –ae, –a eritis
III plur.
praelati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praefĕrar
II sing.
praefĕrāris, praefĕrāre
III sing.
praefĕrātur
I plur.
praefĕrāmur
II plur.
praefĕramĭni
III plur.
praefĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
praefĕrrer
II sing.
praefĕrrēris
III sing.
praefĕrrētur
I plur.
praefĕrrēmur
II plur.
praefĕrremĭni
III plur.
praefĕrrentur
PERFETTO
I sing.
praelatus, –a, –um sim
II sing.
praelatus, –a, –um sis
III sing.
praelatus, –a, –um sit
I plur.
praelati, –ae, –a simus
II plur.
praelati, –ae, –a sitis
III plur.
praelati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praelatus, –a, –um essem
II sing.
praelatus, –a, –um esses
III sing.
praelatus, –a, –um esset
I plur.
praelati, –ae, –a essemus
II plur.
praelati, –ae, –a essetis
III plur.
praelati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praefĕrre
II plur.
praefĕrimĭni
FUTURO
II sing.
praefĕrĭtor
III sing.
praefĕrĭtor
II plur.
–
III plur.
praefĕruntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praelatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praefĕrri
PERFETTO
Singolare:
praelatus, –a, –um esse
Plurale:
praelati, –ae, –a esse
FUTURO
praelatum esse
GERUNDIVO
praefĕrendus, –a, –um
SUPINO
praelatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praefĕror v. tr. anom.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android