Donazione

praecĭpĭto - Diatesi attiva

(praecĭpĭto, praecĭpĭtas, praecipitavi, praecipitatum, praecĭpĭtāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecĭpĭto
II sing.
praecĭpĭtas
III sing.
praecĭpĭtat
I plur.
praecĭpĭtāmus
II plur.
praecĭpĭtātis
III plur.
praecĭpĭtant
IMPERFETTO
I sing.
praecĭpĭtābam
II sing.
praecĭpĭtābas
III sing.
praecĭpĭtābat
I plur.
praecĭpĭtabāmus
II plur.
praecĭpĭtabātis
III plur.
praecĭpĭtābant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecĭpĭtābo
II sing.
praecĭpĭtābis
III sing.
praecĭpĭtābit
I plur.
praecĭpĭtabĭmus
II plur.
praecĭpĭtabĭtis
III plur.
praecĭpĭtābunt
PERFETTO
I sing.
praecipitavi
II sing.
praecipitavisti
III sing.
praecipitavit
I plur.
praecipitavĭmus
II plur.
praecipitavistis
III plur.
praecipitavēreunt, praecipitavēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecipitavĕram
II sing.
praecipitavĕras
III sing.
praecipitavĕrat
I plur.
praecipitaverāmus
II plur.
praecipitaverātis
III plur.
praecipitavĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praecipitavĕro
II sing.
praecipitavĕris
III sing.
praecipitavĕrit
I plur.
praecipitaverĭmus
II plur.
praecipitaverĭtis
III plur.
praecipitavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecĭpĭtem
II sing.
praecĭpĭtes
III sing.
praecĭpĭtet
I plur.
praecĭpĭtēmus
II plur.
praecĭpĭtētis
III plur.
praecĭpĭtent
IMPERFETTO
I sing.
praecĭpĭtārem
II sing.
praecĭpĭtāres
III sing.
praecĭpĭtāret
I plur.
praecĭpĭtarēmus
II plur.
praecĭpĭtarētis
III plur.
praecĭpĭtārent
PERFETTO
I sing.
praecipitavĕrim
II sing.
praecipitavĕris
III sing.
praecipitavĕrit
I plur.
praecipitaverĭmus
II plur.
praecipitaverĭtis
III plur.
praecipitavĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecipitavissem
II sing.
praecipitavisses
III sing.
praecipitavisset
I plur.
praecipitavissēmus
II plur.
praecipitavissētis
III plur.
praecipitavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecĭpĭta
II plur.
praecĭpĭtāte
FUTURO
II sing.
praecĭpĭtāto
III sing.
praecĭpĭtāto
II plur.
praecĭpĭtatōte
III plur.
praecĭpĭtanto
PARTICIPIO
PRESENTE
praecĭpĭtans, –antis
FUTURO
praecipitatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praecĭpĭtāre
PERFETTO
praecipitavisse
FUTURO
Singolare:
praecipitatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praecipitatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praecĭpĭtandi
Dativo:
praecĭpĭtando
Accusativo:
ad praecĭpĭtandum
Ablativo:
praecĭpĭtando
SUPINO
praecipitatum

Vedi la forma passiva di questo lemma

‹ praecĭpĭtĭum
praecĭpĭtor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecipitatūrūs agg. part. fut.
praecĭpĭtātŭs sost. masch. IV decl.
praecipitatus agg. part. perf. I cl.
praecipitatus agg. inf. perf.
praecĭpĭtĭum Sost. nt. II decl.
praecĭpĭto v. tr. e intr. I coniug.
praecĭpĭtor v. tr. e intr. I coniug.
praecĭpŭē avv.
praecĭpŭum Sost. nt. II decl.
praecĭpŭus agg. I cl.
praecircumscrībens agg. part. pres. II cl.
praecircumscrībo v. tr. III coniug.
praecircumscrībor v. tr. III coniug.
praecīsē avv.
praecīsĭo sost. femm. III decl.
praecīsum Sost. nt. II decl.
praecīsūra sost. femm. I decl.
praecisūrūs agg. part. fut.
praecīsus agg. part. perf. I cl.
praecisus agg. inf. perf.
{{ID:PRAECIPITO100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android