Donazione

praecĭpĭtor - Diatesi passiva

(praecĭpĭto, praecĭpĭtas, praecipitavi, praecipitatum, praecĭpĭtāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecĭpĭtor
II sing.
praecĭpĭtāris, praecĭpĭtāre
III sing.
praecĭpĭtātur
I plur.
praecĭpĭtāmur
II plur.
praecĭpĭtamĭni
III plur.
praecĭpĭtantur
IMPERFETTO
I sing.
praecĭpĭtābar
II sing.
praecĭpĭtabāris, praecĭpĭtabāre
III sing.
praecĭpĭtabātur
I plur.
praecĭpĭtabāmur
II plur.
praecĭpĭtabamĭni
III plur.
praecĭpĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecĭpĭtābor
II sing.
praecĭpĭtabĕris, praecĭpĭtabĕre
III sing.
praecĭpĭtabĭtur
I plur.
praecĭpĭtabĭmur
II plur.
praecĭpĭtabimĭni
III plur.
praecĭpĭtabuntur
PERFETTO
I sing.
praecipitatus, –a, –um sum
II sing.
praecipitatus, –a, –um es
III sing.
praecipitatus, –a, –um est
I plur.
praecipitati, –ae, –a sumus
II plur.
praecipitati, –ae, –a estis
III plur.
praecipitati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecipitatus, –a, –um eram
II sing.
praecipitatus, –a, –um eras
III sing.
praecipitatus, –a, –um erat
I plur.
praecipitati, –ae, –a eramus
II plur.
praecipitati, –ae, –a eratis
III plur.
praecipitati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praecipitatus, –a, –um ero
II sing.
praecipitatus, –a, –um eris
III sing.
praecipitatus, –a, –um erit
I plur.
praecipitati, –ae, –a erimus
II plur.
praecipitati, –ae, –a eritis
III plur.
praecipitati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecĭpĭter
II sing.
praecĭpĭtēris, praecĭpĭtēre
III sing.
praecĭpĭtētur
I plur.
praecĭpĭtēmur
II plur.
praecĭpĭtemĭni
III plur.
praecĭpĭtentur
IMPERFETTO
I sing.
praecĭpĭtārer
II sing.
praecĭpĭtarēris, praecĭpĭtarēre
III sing.
praecĭpĭtarētur
I plur.
praecĭpĭtarēmur
II plur.
praecĭpĭtaremĭni
III plur.
praecĭpĭtarentur
PERFETTO
I sing.
praecipitatus, –a, –um sim
II sing.
praecipitatus, –a, –um sis
III sing.
praecipitatus, –a, –um sit
I plur.
praecipitati, –ae, –a simus
II plur.
praecipitati, –ae, –a sitis
III plur.
praecipitati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecipitatus, –a, –um essem
II sing.
praecipitatus, –a, –um esses
III sing.
praecipitatus, –a, –um esset
I plur.
praecipitati, –ae, –a essemus
II plur.
praecipitati, –ae, –a essetis
III plur.
praecipitati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecĭpĭtāre
II plur.
praecĭpĭtamĭni
FUTURO
II sing.
praecĭpĭtātor
III sing.
praecĭpĭtātor
II plur.
–
III plur.
praecĭpĭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praecipitatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praecĭpĭtāri
PERFETTO
Singolare:
praecipitatus, –a, –um esse
Plurale:
praecipitati, –ae, –a esse
FUTURO
praecipitatum esse
GERUNDIVO
praecĭpĭtandus, –a, –um
SUPINO
praecipitatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praecĭpĭto
praecĭpŭē ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecĭpĭtātŭs sost. masch. IV decl.
praecipitatus agg. part. perf. I cl.
praecipitatus agg. inf. perf.
praecĭpĭtĭum Sost. nt. II decl.
praecĭpĭto v. tr. e intr. I coniug.
praecĭpĭtor v. tr. e intr. I coniug.
praecĭpŭē avv.
praecĭpŭum Sost. nt. II decl.
praecĭpŭus agg. I cl.
praecircumscrībens agg. part. pres. II cl.
praecircumscrībo v. tr. III coniug.
praecircumscrībor v. tr. III coniug.
praecīsē avv.
praecīsĭo sost. femm. III decl.
praecīsum Sost. nt. II decl.
praecīsūra sost. femm. I decl.
praecisūrūs agg. part. fut.
praecīsus agg. part. perf. I cl.
praecisus agg. inf. perf.
praeclāmans agg. part. pres. II cl.
{{ID:PRAECIPITOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android