Donazione

oppugnor - Diatesi passiva

(oppugno, oppugnas, oppugnavi, oppugnatum, oppugnāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
oppugnor
II sing.
oppugnāris, oppugnāre
III sing.
oppugnātur
I plur.
oppugnāmur
II plur.
oppugnamĭni
III plur.
oppugnantur
IMPERFETTO
I sing.
oppugnābar
II sing.
oppugnabāris, oppugnabāre
III sing.
oppugnabātur
I plur.
oppugnabāmur
II plur.
oppugnabamĭni
III plur.
oppugnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
oppugnābor
II sing.
oppugnabĕris, oppugnabĕre
III sing.
oppugnabĭtur
I plur.
oppugnabĭmur
II plur.
oppugnabimĭni
III plur.
oppugnabuntur
PERFETTO
I sing.
oppugnatus, –a, –um sum
II sing.
oppugnatus, –a, –um es
III sing.
oppugnatus, –a, –um est
I plur.
oppugnati, –ae, –a sumus
II plur.
oppugnati, –ae, –a estis
III plur.
oppugnati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
oppugnatus, –a, –um eram
II sing.
oppugnatus, –a, –um eras
III sing.
oppugnatus, –a, –um erat
I plur.
oppugnati, –ae, –a eramus
II plur.
oppugnati, –ae, –a eratis
III plur.
oppugnati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
oppugnatus, –a, –um ero
II sing.
oppugnatus, –a, –um eris
III sing.
oppugnatus, –a, –um erit
I plur.
oppugnati, –ae, –a erimus
II plur.
oppugnati, –ae, –a eritis
III plur.
oppugnati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
oppugner
II sing.
oppugnēris, oppugnēre
III sing.
oppugnētur
I plur.
oppugnēmur
II plur.
oppugnemĭni
III plur.
oppugnentur
IMPERFETTO
I sing.
oppugnārer
II sing.
oppugnarēris, oppugnarēre
III sing.
oppugnarētur
I plur.
oppugnarēmur
II plur.
oppugnaremĭni
III plur.
oppugnarentur
PERFETTO
I sing.
oppugnatus, –a, –um sim
II sing.
oppugnatus, –a, –um sis
III sing.
oppugnatus, –a, –um sit
I plur.
oppugnati, –ae, –a simus
II plur.
oppugnati, –ae, –a sitis
III plur.
oppugnati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
oppugnatus, –a, –um essem
II sing.
oppugnatus, –a, –um esses
III sing.
oppugnatus, –a, –um esset
I plur.
oppugnati, –ae, –a essemus
II plur.
oppugnati, –ae, –a essetis
III plur.
oppugnati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
oppugnāre
II plur.
oppugnamĭni
FUTURO
II sing.
oppugnātor
III sing.
oppugnātor
II plur.
–
III plur.
oppugnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
oppugnatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
oppugnāri
PERFETTO
Singolare:
oppugnatus, –a, –um esse
Plurale:
oppugnati, –ae, –a esse
FUTURO
oppugnatum esse
GERUNDIVO
oppugnandus, –a, –um
SUPINO
oppugnatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ oppugno
oppŭtans ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
oppugnātōrĭus agg. I cl.
oppugnatūrūs agg. part. fut.
oppugnatus agg. part. perf. I cl.
oppugnatus agg. inf. perf.
oppugno v. tr. I coniug.
oppugnor v. tr. I coniug.
oppŭtans agg. part. pres. II cl.
opputatūrūs agg. part. fut.
opputatus agg. part. perf. I cl.
opputatus agg. inf. perf.
oppŭto v. tr. I coniug.
oppŭtor v. tr. I coniug.
oprepens agg. part. pres. II cl.
oprepo v. tr. e intr. III coniug.
oprepor v. tr. e intr. III coniug.
opreptūrūs agg. part. fut.
opreptus agg. part. perf. I cl.
opreptus agg. inf. perf.
ops sost. femm. III decl.
Ops sost. femm. III decl.
{{ID:OPPUGNOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android