oppŭtor - Diatesi passiva
(oppŭto, oppŭtas, opputavi, opputatum, oppŭtāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
oppŭtor
II sing.
oppŭtāris, oppŭtāre
III sing.
oppŭtātur
I plur.
oppŭtāmur
II plur.
oppŭtamĭni
III plur.
oppŭtantur
IMPERFETTO
I sing.
oppŭtābar
II sing.
oppŭtabāris, oppŭtabāre
III sing.
oppŭtabātur
I plur.
oppŭtabāmur
II plur.
oppŭtabamĭni
III plur.
oppŭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
oppŭtābor
II sing.
oppŭtabĕris, oppŭtabĕre
III sing.
oppŭtabĭtur
I plur.
oppŭtabĭmur
II plur.
oppŭtabimĭni
III plur.
oppŭtabuntur
PERFETTO
I sing.
opputatus, –a, –um sum
II sing.
opputatus, –a, –um es
III sing.
opputatus, –a, –um est
I plur.
opputati, –ae, –a sumus
II plur.
opputati, –ae, –a estis
III plur.
opputati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
opputatus, –a, –um eram
II sing.
opputatus, –a, –um eras
III sing.
opputatus, –a, –um erat
I plur.
opputati, –ae, –a eramus
II plur.
opputati, –ae, –a eratis
III plur.
opputati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
opputatus, –a, –um ero
II sing.
opputatus, –a, –um eris
III sing.
opputatus, –a, –um erit
I plur.
opputati, –ae, –a erimus
II plur.
opputati, –ae, –a eritis
III plur.
opputati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
oppŭter
II sing.
oppŭtēris, oppŭtēre
III sing.
oppŭtētur
I plur.
oppŭtēmur
II plur.
oppŭtemĭni
III plur.
oppŭtentur
IMPERFETTO
I sing.
oppŭtārer
II sing.
oppŭtarēris, oppŭtarēre
III sing.
oppŭtarētur
I plur.
oppŭtarēmur
II plur.
oppŭtaremĭni
III plur.
oppŭtarentur
PERFETTO
I sing.
opputatus, –a, –um sim
II sing.
opputatus, –a, –um sis
III sing.
opputatus, –a, –um sit
I plur.
opputati, –ae, –a simus
II plur.
opputati, –ae, –a sitis
III plur.
opputati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
opputatus, –a, –um essem
II sing.
opputatus, –a, –um esses
III sing.
opputatus, –a, –um esset
I plur.
opputati, –ae, –a essemus
II plur.
opputati, –ae, –a essetis
III plur.
opputati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
oppŭtāre
II plur.
oppŭtamĭni
FUTURO
II sing.
oppŭtātor
III sing.
oppŭtātor
II plur.
–
III plur.
oppŭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
opputatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
oppŭtāri
PERFETTO
Singolare:
opputatus, –a, –um esse
Plurale:
opputati, –ae, –a esse
FUTURO
opputatum esse
GERUNDIVO
oppŭtandus, –a, –um
SUPINO
opputatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
oppŭtor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android