obtestor - Diatesi attiva

(obtestor, obtestāris, obtestatus sum, obtestāri)

verbo transitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
obtestor
II sing.
obtestāris, obtestāre
III sing.
obtestātur
I plur.
obtestāmur
II plur.
obtestamĭni
III plur.
obtestantur
IMPERFETTO
I sing.
obtestābar
II sing.
obtestabāris, obtestabāre
III sing.
obtestabātur
I plur.
obtestabāmur
II plur.
obtestabamĭni
III plur.
obtestabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
obtestābor
II sing.
obtestabĕris, obtestabĕre
III sing.
obtestabĭtur
I plur.
obtestabĭmur
II plur.
obtestabimĭni
III plur.
obtestabuntur
PERFETTO
I sing.
obtestatus, –a, –um sum
II sing.
obtestatus, –a, –um es
III sing.
obtestatus, –a, –um est
I plur.
obtestati, –ae, –a sumus
II plur.
obtestati, –ae, –a estis
III plur.
obtestati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obtestatus, –a, –um eram
II sing.
obtestatus, –a, –um eras
III sing.
obtestatus, –a, –um erat
I plur.
obtestati, –ae, –a eramus
II plur.
obtestati, –ae, –a eratis
III plur.
obtestati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
obtestatus, –a, –um ero
II sing.
obtestatus, –a, –um eris
III sing.
obtestatus, –a, –um erit
I plur.
obtestati, –ae, –a erimus
II plur.
obtestati, –ae, –a eritis
III plur.
obtestati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
obtester
II sing.
obtestēris, obtestēre
III sing.
obtestētur
I plur.
obtestēmur
II plur.
obtestemĭni
III plur.
obtestentur
IMPERFETTO
I sing.
obtestārer
II sing.
obtestarēris, obtestarēre
III sing.
obtestarētur
I plur.
obtestarēmur
II plur.
obtestaremĭni
III plur.
obtestarentur
PERFETTO
I sing.
obtestatus, –a, –um sim
II sing.
obtestatus, –a, –um sis
III sing.
obtestatus, –a, –um sit
I plur.
obtestati, –ae, –a simus
II plur.
obtestati, –ae, –a sitis
III plur.
obtestati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obtestatus, –a, –um essem
II sing.
obtestatus, –a, –um esses
III sing.
obtestatus, –a, –um esset
I plur.
obtestati, –ae, –a essemus
II plur.
obtestati, –ae, –a essetis
III plur.
obtestati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
obtestāre
II plur.
obtestamĭni
FUTURO
II sing.
obtestātor
III sing.
obtestātor
II plur.
III plur.
obtestantor
INFINITO
PRESENTE
obtestāri
PERFETTO
Singolare:
obtestatus, –a, –um esse
Plurale:
obtestati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
obtestatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
obtestatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
obtestans, –antis
FUTURO
obtestatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
obtestatum
Passivo:
obtestatu
GERUNDIO
Genitivo:
obtestandi
Dativo:
obtestando
Accusativo:
obtestandum
Ablativo:
obtestando
GERUNDIVO
obtestandus, –a, –um






Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:OBTESTOR100}}
---CACHE---