obtestor - Diatesi attiva
(obtestor, obtestāris, obtestatus sum, obtestāri)verbo transitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
obtestor
II sing.
obtestāris, obtestāre
III sing.
obtestātur
I plur.
obtestāmur
II plur.
obtestamĭni
III plur.
obtestantur
IMPERFETTO
I sing.
obtestābar
II sing.
obtestabāris, obtestabāre
III sing.
obtestabātur
I plur.
obtestabāmur
II plur.
obtestabamĭni
III plur.
obtestabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
obtestābor
II sing.
obtestabĕris, obtestabĕre
III sing.
obtestabĭtur
I plur.
obtestabĭmur
II plur.
obtestabimĭni
III plur.
obtestabuntur
PERFETTO
I sing.
obtestatus, –a, –um sum
II sing.
obtestatus, –a, –um es
III sing.
obtestatus, –a, –um est
I plur.
obtestati, –ae, –a sumus
II plur.
obtestati, –ae, –a estis
III plur.
obtestati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obtestatus, –a, –um eram
II sing.
obtestatus, –a, –um eras
III sing.
obtestatus, –a, –um erat
I plur.
obtestati, –ae, –a eramus
II plur.
obtestati, –ae, –a eratis
III plur.
obtestati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
obtestatus, –a, –um ero
II sing.
obtestatus, –a, –um eris
III sing.
obtestatus, –a, –um erit
I plur.
obtestati, –ae, –a erimus
II plur.
obtestati, –ae, –a eritis
III plur.
obtestati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
obtester
II sing.
obtestēris, obtestēre
III sing.
obtestētur
I plur.
obtestēmur
II plur.
obtestemĭni
III plur.
obtestentur
IMPERFETTO
I sing.
obtestārer
II sing.
obtestarēris, obtestarēre
III sing.
obtestarētur
I plur.
obtestarēmur
II plur.
obtestaremĭni
III plur.
obtestarentur
PERFETTO
I sing.
obtestatus, –a, –um sim
II sing.
obtestatus, –a, –um sis
III sing.
obtestatus, –a, –um sit
I plur.
obtestati, –ae, –a simus
II plur.
obtestati, –ae, –a sitis
III plur.
obtestati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obtestatus, –a, –um essem
II sing.
obtestatus, –a, –um esses
III sing.
obtestatus, –a, –um esset
I plur.
obtestati, –ae, –a essemus
II plur.
obtestati, –ae, –a essetis
III plur.
obtestati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
obtestāre
II plur.
obtestamĭni
FUTURO
II sing.
obtestātor
III sing.
obtestātor
II plur.
–
III plur.
obtestantor
INFINITO
PRESENTE
obtestāri
PERFETTO
Singolare:
obtestatus, –a, –um esse
Plurale:
obtestati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
obtestatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
obtestatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
obtestans, –antis
FUTURO
obtestatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
obtestatum
Passivo:
obtestatu
GERUNDIO
Genitivo:
obtestandi
Dativo:
obtestando
Accusativo:
obtestandum
Ablativo:
obtestando
GERUNDIVO
obtestandus, –a, –um
obtestor v. tr. dep. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android