obtestatūrūs


aggettivo participio futuro

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
obtestaturus
Gen.
obtestaturi
Dat.
obtestaturo
Acc.
obtestaturum
Abl.
obtestature
Voc.
obtestaturo
PLURALE
Nom.
obtestaturi
Gen.
obtestatorum
Dat.
obtestaturis
Acc.
obtestaturos
Abl.
obtestaturi
Voc.
obtestaturis
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
obtestatura
Gen.
obtestaturae
Dat.
obtestaturae
Acc.
obtestaturam
Abl.
obtestatura
Voc.
obtestatura
PLURALE
Nom.
obtestaturae
Gen.
obtestaturarum
Dat.
obtestaturis
Acc.
obtestaturas
Abl.
obtestaturae
Voc.
obtestaturis
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
obtestaturum
Gen.
obtestaturi
Dat.
obtestaturo
Acc.
obtestaturum
Abl.
obtestaturum
Voc.
obtestaturo
PLURALE
Nom.
obtestatura
Gen.
obtestaturorum
Dat.
obtestaturis
Acc.
obtestatura
Abl.
obtestatura
Voc.
obtestaturis




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:OBTESTATURUS100}}
---CACHE---