obtĕror - Diatesi passiva
(obtĕro, obtĕris, obtrivi, obtritum, obtĕrĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
obtĕror
II sing.
obtĕrĕris, obtĕrĕre
III sing.
obtĕrĭtur
I plur.
obtĕrĭmur
II plur.
obtĕrimĭni
III plur.
obtĕruntur
IMPERFETTO
I sing.
obtĕrēbar
II sing.
obtĕrebāris, obtĕrebāre
III sing.
obtĕrebātur
I plur.
obtĕrebāmur
II plur.
obtĕrebamĭni
III plur.
obtĕrebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
obtĕrar
II sing.
obtĕrēris, obtĕrēre
III sing.
obtĕrētur
I plur.
obtĕrēmur
II plur.
obtĕremĭni
III plur.
obtĕrentur
PERFETTO
I sing.
obtritus, –a, –um sum
II sing.
obtritus, –a, –um es
III sing.
obtritus, –a, –um est
I plur.
obtriti, –ae, –a sumus
II plur.
obtriti, –ae, –a estis
III plur.
obtriti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obtritus, –a, –um eram
II sing.
obtritus, –a, –um eras
III sing.
obtritus, –a, –um erat
I plur.
obtriti, –ae, –a eramus
II plur.
obtriti, –ae, –a eratis
III plur.
obtriti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
obtritus, –a, –um ero
II sing.
obtritus, –a, –um eris
III sing.
obtritus, –a, –um erit
I plur.
obtriti, –ae, –a erimus
II plur.
obtriti, –ae, –a eritis
III plur.
obtriti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
obtĕrar
II sing.
obtĕrāris, obtĕrāre
III sing.
obtĕrātur
I plur.
obtĕrāmur
II plur.
obtĕramĭni
III plur.
obtĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
obtĕrĕrer
II sing.
obtĕrerēris, obtĕrerēre
III sing.
obtĕrerētur
I plur.
obtĕrerēmur
II plur.
obtĕreremĭni
III plur.
obtĕrerentur
PERFETTO
I sing.
obtritus, –a, –um sim
II sing.
obtritus, –a, –um sis
III sing.
obtritus, –a, –um sit
I plur.
obtriti, –ae, –a simus
II plur.
obtriti, –ae, –a sitis
III plur.
obtriti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obtritus, –a, –um essem
II sing.
obtritus, –a, –um esses
III sing.
obtritus, –a, –um esset
I plur.
obtriti, –ae, –a essemus
II plur.
obtriti, –ae, –a essetis
III plur.
obtriti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
obtĕrĕre
II plur.
obtĕrimĭni
FUTURO
II sing.
obtĕrĭtor
III sing.
obtĕrĭtor
II plur.
–
III plur.
obtĕruntor
PARTICIPIO
PERFETTO
obtritus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
obtĕri
PERFETTO
Singolare:
obtritus, –a, –um esse
Plurale:
obtriti, –ae, –a esse
FUTURO
obtritum esse
GERUNDIVO
obtĕrendus, –a, –um
SUPINO
obtritu
Vedi la forma attiva di questo lemma
obtĕror v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android