inpertio - Diatesi attiva

(inpertĭo, inpertis, inpertii, inpertitum, inpertīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
inpertĭo
II sing.
inpertis
III sing.
inpertit
I plur.
inpertīmus
II plur.
inpertītis
III plur.
inpertĭunt
IMPERFETTO
I sing.
inpertiēbam
II sing.
inpertiēbas
III sing.
inpertiēbat
I plur.
inpertiebāmus
II plur.
inpertiebātis
III plur.
inpertiēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
inpertĭam
II sing.
inpertĭes
III sing.
inpertĭet
I plur.
inpertiēmus
II plur.
inpertiētis
III plur.
inpertĭent
PERFETTO
I sing.
inpertii o inpertivi
II sing.
inpertiisti o inpertivisti
III sing.
inpertiit o inpertivit
I plur.
inpertiĭmus o inpertivĭmus
II plur.
inpertiistis o inpertivistis
III plur.
inpertiērunt o inpertivērunt, ēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inpertiĕram o inpertivĕram
II sing.
inpertiĕras o inpertivĕras
III sing.
inpertiĕrat o inpertivĕrat
I plur.
inpertierāmus o inpertiverāmus
II plur.
inpertierātis o inpertiverātis
III plur.
inpertiĕrant o inpertivĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inpertiĕro o inpertivĕro
II sing.
inpertiĕris o inpertivĕris
III sing.
inpertiĕrit o inpertivĕrit
I plur.
inpertierĭmus o inpertiverĭmus
II plur.
inpertierĭtis o inpertiverĭtis
III plur.
inpertiĕrint o inpertivĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
inpertĭam
II sing.
inpertĭas
III sing.
inpertĭat
I plur.
inpertiāmus
II plur.
inpertiātis
III plur.
inpertĭant
IMPERFETTO
I sing.
inpertīrem
II sing.
inpertīres
III sing.
inpertīret
I plur.
inpertirēmus
II plur.
inpertirētis
III plur.
inpertīrent
PERFETTO
I sing.
inpertiĕrim o inpertivĕrim
II sing.
inpertiĕris o inpertivĕris
III sing.
inpertiĕrit o inpertivĕrit
I plur.
inpertierĭmus o inpertiverĭmus
II plur.
inpertierĭtis o inpertiverĭtis
III plur.
inpertiĕrint o inpertivĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inpertiissem o inpertivissem
II sing.
inpertiisses o inpertivisses
III sing.
inpertiisset o inpertivisset
I plur.
inpertiissēmus o inpertivissēmus
II plur.
inpertiissētis o inpertivissētis
III plur.
inpertiissent o inpertivissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
inperti
II plur.
inpertīte
FUTURO
II sing.
inpertīto
III sing.
inpertīto
II plur.
inpertitōte
III plur.
inpertiunto
PARTICIPIO
PRESENTE
inpertiens, –ientis
FUTURO
inpertitūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
inpertīre
PERFETTO
inpertiisse o inpertivisse
FUTURO
Singolare:
inpertitūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
inpertitūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
inpertiendi
Dativo:
inpertiendo
Accusativo:
ad inpertiendum
Ablativo:
inpertiendo
SUPINO
inpertitum

Vedi la forma passiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INPERTIO100}}
---CACHE---