dēplānor - Diatesi passiva
(dēplāno, dēplānas, deplanavi, deplanatum, dēplānāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēplānor
II sing.
dēplānāris, dēplānāre
III sing.
dēplānātur
I plur.
dēplānāmur
II plur.
dēplānamĭni
III plur.
dēplānantur
IMPERFETTO
I sing.
dēplānābar
II sing.
dēplānabāris, dēplānabāre
III sing.
dēplānabātur
I plur.
dēplānabāmur
II plur.
dēplānabamĭni
III plur.
dēplānabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēplānābor
II sing.
dēplānabĕris, dēplānabĕre
III sing.
dēplānabĭtur
I plur.
dēplānabĭmur
II plur.
dēplānabimĭni
III plur.
dēplānabuntur
PERFETTO
I sing.
deplanatus, –a, –um sum
II sing.
deplanatus, –a, –um es
III sing.
deplanatus, –a, –um est
I plur.
deplanati, –ae, –a sumus
II plur.
deplanati, –ae, –a estis
III plur.
deplanati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
deplanatus, –a, –um eram
II sing.
deplanatus, –a, –um eras
III sing.
deplanatus, –a, –um erat
I plur.
deplanati, –ae, –a eramus
II plur.
deplanati, –ae, –a eratis
III plur.
deplanati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
deplanatus, –a, –um ero
II sing.
deplanatus, –a, –um eris
III sing.
deplanatus, –a, –um erit
I plur.
deplanati, –ae, –a erimus
II plur.
deplanati, –ae, –a eritis
III plur.
deplanati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēplāner
II sing.
dēplānēris, dēplānēre
III sing.
dēplānētur
I plur.
dēplānēmur
II plur.
dēplānemĭni
III plur.
dēplānentur
IMPERFETTO
I sing.
dēplānārer
II sing.
dēplānarēris, dēplānarēre
III sing.
dēplānarētur
I plur.
dēplānarēmur
II plur.
dēplānaremĭni
III plur.
dēplānarentur
PERFETTO
I sing.
deplanatus, –a, –um sim
II sing.
deplanatus, –a, –um sis
III sing.
deplanatus, –a, –um sit
I plur.
deplanati, –ae, –a simus
II plur.
deplanati, –ae, –a sitis
III plur.
deplanati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
deplanatus, –a, –um essem
II sing.
deplanatus, –a, –um esses
III sing.
deplanatus, –a, –um esset
I plur.
deplanati, –ae, –a essemus
II plur.
deplanati, –ae, –a essetis
III plur.
deplanati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēplānāre
II plur.
dēplānamĭni
FUTURO
II sing.
dēplānātor
III sing.
dēplānātor
II plur.
–
III plur.
dēplānantor
PARTICIPIO
PERFETTO
deplanatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēplānāri
PERFETTO
Singolare:
deplanatus, –a, –um esse
Plurale:
deplanati, –ae, –a esse
FUTURO
deplanatum esse
GERUNDIVO
dēplānandus, –a, –um
SUPINO
deplanatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēplānor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android