dēplĕor - Diatesi passiva
(dēplĕo, dēples, deplevi, depletum, dēplēre)verbo transitivo II coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēplĕor
II sing.
dēplēris, dēplēre
III sing.
dēplētur
I plur.
dēplēmur
II plur.
dēplemĭni
III plur.
dēplentur
IMPERFETTO
I sing.
dēplēbar
II sing.
dēplebāris
III sing.
dēplebātur
I plur.
dēplebāmur
II plur.
dēplebamĭni
III plur.
dēplebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēplēbor
II sing.
dēplebĕris, dēplebĕre
III sing.
dēplebĭtur
I plur.
dēplebĭmur
II plur.
dēplebimĭni
III plur.
dēplebuntur
PERFETTO
I sing.
depletus, –a, –um sum
II sing.
depletus, –a, –um es
III sing.
depletus, –a, –um est
I plur.
depleti, –ae, –a sumus
II plur.
depleti, –ae, –a estis
III plur.
depleti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
depletus, –a, –um eram
II sing.
depletus, –a, –um eras
III sing.
depletus, –a, –um erat
I plur.
depleti, –ae, –a eramus
II plur.
depleti, –ae, –a eratis
III plur.
depleti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
depletus, –a, –um ero
II sing.
depletus, –a, –um eris
III sing.
depletus, –a, –um erit
I plur.
depleti, –ae, –a erimus
II plur.
depleti, –ae, –a eritis
III plur.
depleti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēplĕar
II sing.
dēpleāris, dēpleāre
III sing.
dēpleātur
I plur.
dēpleāmur
II plur.
dēpleamĭni
III plur.
dēpleantur
IMPERFETTO
I sing.
dēplērer
II sing.
dēplerēris, dēplerēre
III sing.
dēplerētur
I plur.
dēplerēmur
II plur.
dēpleremĭni
III plur.
dēplerentur
PERFETTO
I sing.
depletus, –a, –um sim
II sing.
depletus, –a, –um sis
III sing.
depletus, –a, –um sit
I plur.
depleti, –ae, –a simus
II plur.
depleti, –ae, –a sitis
III plur.
depleti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
depletus, –a, –um essem
II sing.
depletus, –a, –um esses
III sing.
depletus, –a, –um esset
I plur.
depleti, –ae, –a essemus
II plur.
depleti, –ae, –a essetis
III plur.
depleti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēplēre
II plur.
dēplemĭni
FUTURO
II sing.
dēplētor
III sing.
dēplētor
II plur.
–
III plur.
dēplentor
PARTICIPIO
PERFETTO
depletus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēplēri
PERFETTO
Singolare:
depletus, –a, –um esse
Plurale:
depleti, –ae, –a esse
FUTURO
depletum esse
GERUNDIVO
dēplendus, –a, –um
SUPINO
depletu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēplĕor v. tr. II coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android