dēlinĭor - Diatesi passiva
(dēlinĭo, dēlinis, delinii, delinitum, dēlinīre)verbo transitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēlinĭor
II sing.
dēlinīris, dēlinīre
III sing.
dēlinītur
I plur.
dēlinīmur
II plur.
dēlinimĭni
III plur.
dēliniuntur
IMPERFETTO
I sing.
dēliniēbar
II sing.
dēliniebāris, dēliniebāre
III sing.
dēliniebātur
I plur.
dēliniebāmur
II plur.
dēliniebamĭni
III plur.
dēliniebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēlinĭar
II sing.
dēliniēris, dēliniēre
III sing.
dēliniētur
I plur.
dēliniēmur
II plur.
dēliniemĭni
III plur.
dēlinientur
PERFETTO
I sing.
delinitus, –a, –um sum
II sing.
delinitus, –a, –um es
III sing.
delinitus, –a, –um est
I plur.
deliniti, –ae, –a sumus
II plur.
deliniti, –ae, –a estis
III plur.
deliniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
delinitus, –a, –um eram
II sing.
delinitus, –a, –um eras
III sing.
delinitus, –a, –um erat
I plur.
deliniti, –ae, –a eramus
II plur.
deliniti, –ae, –a eratis
III plur.
deliniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
delinitus, –a, –um ero
II sing.
delinitus, –a, –um eris
III sing.
delinitus, –a, –um erit
I plur.
deliniti, –ae, –a erimus
II plur.
deliniti, –ae, –a eritis
III plur.
deliniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēlinĭar
II sing.
dēliniāris, dēliniāre
III sing.
dēliniātur
I plur.
dēliniāmur
II plur.
dēliniamĭni
III plur.
dēliniantur
IMPERFETTO
I sing.
dēlinīrer
II sing.
dēlinirēris, deliniirēre
III sing.
dēlinirētur
I plur.
dēlinirēmur
II plur.
dēlinirēmini
III plur.
dēlinirentur
PERFETTO
I sing.
delinitus, –a, –um sim
II sing.
delinitus, –a, –um sis
III sing.
delinitus, –a, –um sit
I plur.
deliniti, –ae, –a simus
II plur.
deliniti, –ae, –a sitis
III plur.
deliniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
delinitus, –a, –um essem
II sing.
delinitus, –a, –um esses
III sing.
delinitus, –a, –um esset
I plur.
deliniti, –ae, –a essemus
II plur.
deliniti, –ae, –a essetis
III plur.
deliniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēlinīre
II plur.
dēlinimĭni
FUTURO
II sing.
dēlinītor
III sing.
dēlinītor
II plur.
–
III plur.
dēliniuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
delinitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēlinīri
PERFETTO
Singolare:
delinitus, –a, –um esse
Plurale:
deliniti, –ae, –a esse
FUTURO
delinitum esse
GERUNDIVO
dēliniendus, –a, –um
SUPINO
delinitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēlinĭor v. tr. IV coniug.
---CACHE---

I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android