dēlīnior - Diatesi passiva
(dēlīnio, dēlīnias, deliniavi, deliniatum, dēlīniāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēlīnior
II sing.
dēlīniāris, dēlīniāre
III sing.
dēlīniātur
I plur.
dēlīniāmur
II plur.
dēlīniamĭni
III plur.
dēlīniantur
IMPERFETTO
I sing.
dēlīniābar
II sing.
dēlīniabāris, dēlīniabāre
III sing.
dēlīniabātur
I plur.
dēlīniabāmur
II plur.
dēlīniabamĭni
III plur.
dēlīniabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēlīniābor
II sing.
dēlīniabĕris, dēlīniabĕre
III sing.
dēlīniabĭtur
I plur.
dēlīniabĭmur
II plur.
dēlīniabimĭni
III plur.
dēlīniabuntur
PERFETTO
I sing.
deliniatus, –a, –um sum
II sing.
deliniatus, –a, –um es
III sing.
deliniatus, –a, –um est
I plur.
deliniati, –ae, –a sumus
II plur.
deliniati, –ae, –a estis
III plur.
deliniati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
deliniatus, –a, –um eram
II sing.
deliniatus, –a, –um eras
III sing.
deliniatus, –a, –um erat
I plur.
deliniati, –ae, –a eramus
II plur.
deliniati, –ae, –a eratis
III plur.
deliniati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
deliniatus, –a, –um ero
II sing.
deliniatus, –a, –um eris
III sing.
deliniatus, –a, –um erit
I plur.
deliniati, –ae, –a erimus
II plur.
deliniati, –ae, –a eritis
III plur.
deliniati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēlīnier
II sing.
dēlīniēris, dēlīniēre
III sing.
dēlīniētur
I plur.
dēlīniēmur
II plur.
dēlīniemĭni
III plur.
dēlīnientur
IMPERFETTO
I sing.
dēlīniārer
II sing.
dēlīniarēris, dēlīniarēre
III sing.
dēlīniarētur
I plur.
dēlīniarēmur
II plur.
dēlīniaremĭni
III plur.
dēlīniarentur
PERFETTO
I sing.
deliniatus, –a, –um sim
II sing.
deliniatus, –a, –um sis
III sing.
deliniatus, –a, –um sit
I plur.
deliniati, –ae, –a simus
II plur.
deliniati, –ae, –a sitis
III plur.
deliniati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
deliniatus, –a, –um essem
II sing.
deliniatus, –a, –um esses
III sing.
deliniatus, –a, –um esset
I plur.
deliniati, –ae, –a essemus
II plur.
deliniati, –ae, –a essetis
III plur.
deliniati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēlīniāre
II plur.
dēlīniamĭni
FUTURO
II sing.
dēlīniātor
III sing.
dēlīniātor
II plur.
–
III plur.
dēlīniantor
PARTICIPIO
PERFETTO
deliniatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēlīniāri
PERFETTO
Singolare:
deliniatus, –a, –um esse
Plurale:
deliniati, –ae, –a esse
FUTURO
deliniatum esse
GERUNDIVO
dēlīniandus, –a, –um
SUPINO
deliniatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēlīnior v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android