Donazione

dēliniens


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
dēliniens
Gen.
dēlinientis
Dat.
dēlinienti
Acc.
dēlinientem
Abl.
dēliniens
Voc.
dēlinienti
PLURALE
Nom.
dēlinientes
Gen.
dēlinientium
Dat.
dēlinientibus
Acc.
dēlinientes
Abl.
dēlinientes
Voc.
dēlinientibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
dēliniens
Gen.
dēlinientis
Dat.
dēlinienti
Acc.
dēlinientem
Abl.
dēliniens
Voc.
dēlinienti
PLURALE
Nom.
dēlinientes
Gen.
dēlinientium
Dat.
dēlinientibus
Acc.
dēlinientes
Abl.
dēlinientes
Voc.
dēlinientibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
dēliniens
Gen.
dēlinientis
Dat.
dēlinienti
Acc.
dēliniens
Abl.
dēliniens
Voc.
dēlinienti
PLURALE
Nom.
dēlinientia
Gen.
dēlinientium
Dat.
dēlinientibus
Acc.
dēlinientia
Abl.
dēlinientia
Voc.
dēlinientibus

‹ deliniatus
dēlīnĭfĭcus ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
dēlingor v. tr. III coniug.
dēlīnians agg. part. pres. II cl.
deliniatūrūs agg. part. fut.
deliniatus agg. part. perf. I cl.
deliniatus agg. inf. perf.
dēliniens agg. part. pres. II cl.
dēlīnĭfĭcus agg. I cl.
dēlīnīmentum Sost. nt. II decl.
dēlinio v. tr. IV coniug.
dēlīnio v. tr. I coniug.
dēlinĭor v. tr. IV coniug.
dēlīnior v. tr. I coniug.
dēlīnītŏr sost. masch. III decl.
delinitūrūs agg. part. fut.
delinitus agg. part. perf. I cl.
delinitus agg. inf. perf.
dēlĭno v. tr. III coniug.
dēlĭnor v. tr. III coniug.
dēlinquens agg. part. pres. II cl.
dēlinquentĭa sost. femm. I decl.
{{ID:DELINIENS100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android