Donazione

praetermittor - Diatesi passiva

(praetermitto, praetermittis, praetermisi, praetermissum, praetermittĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praetermittor
II sing.
praetermittĕris, praetermittĕre
III sing.
praetermittĭtur
I plur.
praetermittĭmur
II plur.
praetermittimĭni
III plur.
praetermittuntur
IMPERFETTO
I sing.
praetermittēbar
II sing.
praetermittebāris, praetermittebāre
III sing.
praetermittebātur
I plur.
praetermittebāmur
II plur.
praetermittebamĭni
III plur.
praetermittebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praetermittar
II sing.
praetermittēris, praetermittēre
III sing.
praetermittētur
I plur.
praetermittēmur
II plur.
praetermittemĭni
III plur.
praetermittentur
PERFETTO
I sing.
praetermissus, –a, –um sum
II sing.
praetermissus, –a, –um es
III sing.
praetermissus, –a, –um est
I plur.
praetermissi, –ae, –a sumus
II plur.
praetermissi, –ae, –a estis
III plur.
praetermissi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praetermissus, –a, –um eram
II sing.
praetermissus, –a, –um eras
III sing.
praetermissus, –a, –um erat
I plur.
praetermissi, –ae, –a eramus
II plur.
praetermissi, –ae, –a eratis
III plur.
praetermissi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praetermissus, –a, –um ero
II sing.
praetermissus, –a, –um eris
III sing.
praetermissus, –a, –um erit
I plur.
praetermissi, –ae, –a erimus
II plur.
praetermissi, –ae, –a eritis
III plur.
praetermissi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praetermittar
II sing.
praetermittāris, praetermittāre
III sing.
praetermittātur
I plur.
praetermittāmur
II plur.
praetermittamĭni
III plur.
praetermittantur
IMPERFETTO
I sing.
praetermittĕrer
II sing.
praetermitterēris, praetermitterēre
III sing.
praetermitterētur
I plur.
praetermitterēmur
II plur.
praetermitteremĭni
III plur.
praetermitterentur
PERFETTO
I sing.
praetermissus, –a, –um sim
II sing.
praetermissus, –a, –um sis
III sing.
praetermissus, –a, –um sit
I plur.
praetermissi, –ae, –a simus
II plur.
praetermissi, –ae, –a sitis
III plur.
praetermissi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praetermissus, –a, –um essem
II sing.
praetermissus, –a, –um esses
III sing.
praetermissus, –a, –um esset
I plur.
praetermissi, –ae, –a essemus
II plur.
praetermissi, –ae, –a essetis
III plur.
praetermissi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praetermittĕre
II plur.
praetermittimĭni
FUTURO
II sing.
praetermittĭtor
III sing.
praetermittĭtor
II plur.
–
III plur.
praetermittuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praetermissus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praetermitti
PERFETTO
Singolare:
praetermissus, –a, –um esse
Plurale:
praetermissi, –ae, –a esse
FUTURO
praetermissum esse
GERUNDIVO
praetermittendus, –a, –um
SUPINO
praetermissu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praetermitto
praetermonstrans ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praetermissūrūs agg. part. fut.
praetermissus agg. part. perf. I cl.
praetermissus agg. inf. perf.
praetermittens agg. part. pres. II cl.
praetermitto v. tr. III coniug.
praetermittor v. tr. III coniug.
praetermonstrans agg. part. pres. II cl.
praetermonstro v. tr. I coniug.
praetermonstror v. tr. I coniug.
praeternāvĭgans agg. part. pres. II cl.
praeternāvĭgo v. tr. I coniug.
praeternāvĭgor v. tr. I coniug.
praetĕro v. tr. III coniug.
praetĕror v. tr. III coniug.
praeterproptĕr avv.
praeterquăm avv.
praetersum v. intr. an.
praetervectĭo sost. femm. III decl.
praetervectūrūs agg. part. fut.
praetervectus agg. part. perf. I cl.
{{ID:PRAETERMITTOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android