Donazione

praetermittens


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praetermittens
Gen.
praetermittentis
Dat.
praetermittenti
Acc.
praetermittentem
Abl.
praetermittens
Voc.
praetermittenti
PLURALE
Nom.
praetermittentes
Gen.
praetermittentium
Dat.
praetermittentibus
Acc.
praetermittentes
Abl.
praetermittentes
Voc.
praetermittentibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praetermittens
Gen.
praetermittentis
Dat.
praetermittenti
Acc.
praetermittentem
Abl.
praetermittens
Voc.
praetermittenti
PLURALE
Nom.
praetermittentes
Gen.
praetermittentium
Dat.
praetermittentibus
Acc.
praetermittentes
Abl.
praetermittentes
Voc.
praetermittentibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praetermittens
Gen.
praetermittentis
Dat.
praetermittenti
Acc.
praetermittens
Abl.
praetermittens
Voc.
praetermittenti
PLURALE
Nom.
praetermittentia
Gen.
praetermittentium
Dat.
praetermittentibus
Acc.
praetermittentia
Abl.
praetermittentia
Voc.
praetermittentibus

‹ praetermissus
praetermitto ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praetermĕor v. tr. e intr. I coniug.
praetermissĭo sost. femm. III decl.
praetermissūrūs agg. part. fut.
praetermissus agg. part. perf. I cl.
praetermissus agg. inf. perf.
praetermittens agg. part. pres. II cl.
praetermitto v. tr. III coniug.
praetermittor v. tr. III coniug.
praetermonstrans agg. part. pres. II cl.
praetermonstro v. tr. I coniug.
praetermonstror v. tr. I coniug.
praeternāvĭgans agg. part. pres. II cl.
praeternāvĭgo v. tr. I coniug.
praeternāvĭgor v. tr. I coniug.
praetĕro v. tr. III coniug.
praetĕror v. tr. III coniug.
praeterproptĕr avv.
praeterquăm avv.
praetersum v. intr. an.
praetervectĭo sost. femm. III decl.
{{ID:PRAETERMITTENS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android