Donazione

praeterlambens


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praeterlambens
Gen.
praeterlambentis
Dat.
praeterlambenti
Acc.
praeterlambentem
Abl.
praeterlambens
Voc.
praeterlambenti
PLURALE
Nom.
praeterlambentes
Gen.
praeterlambentium
Dat.
praeterlambentibus
Acc.
praeterlambentes
Abl.
praeterlambentes
Voc.
praeterlambentibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praeterlambens
Gen.
praeterlambentis
Dat.
praeterlambenti
Acc.
praeterlambentem
Abl.
praeterlambens
Voc.
praeterlambenti
PLURALE
Nom.
praeterlambentes
Gen.
praeterlambentium
Dat.
praeterlambentibus
Acc.
praeterlambentes
Abl.
praeterlambentes
Voc.
praeterlambentibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praeterlambens
Gen.
praeterlambentis
Dat.
praeterlambenti
Acc.
praeterlambens
Abl.
praeterlambens
Voc.
praeterlambenti
PLURALE
Nom.
praeterlambentia
Gen.
praeterlambentium
Dat.
praeterlambentibus
Acc.
praeterlambentia
Abl.
praeterlambentia
Voc.
praeterlambentibus

‹ praeterlābor
praeterlambo ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praeteritūrūs agg. part. fut.
praeteritus agg. part. perf. I cl.
praeteritus agg. inf. perf.
praeterlābens agg. part. pres. II cl.
praeterlābor v. tr. e intr. dep. III coniug.
praeterlambens agg. part. pres. II cl.
praeterlambo v. tr. III coniug.
praeterlambor v. tr. III coniug.
praeterlapsūrūs agg. part. fut.
praeterlapsus agg. part. perf. I cl.
praeterlatūrūs agg. part. fut.
praeterlatus agg. part. perf. I cl.
praeterlatus agg. inf. perf.
praetermĕans agg. part. pres. II cl.
praetermĕo v. tr. e intr. I coniug.
praetermĕor v. tr. e intr. I coniug.
praetermissĭo sost. femm. III decl.
praetermissūrūs agg. part. fut.
praetermissus agg. part. perf. I cl.
praetermissus agg. inf. perf.
{{ID:PRAETERLAMBENS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android