Donazione

praetempto - Diatesi attiva

(praetempto, praetemptas, praetemptavi, praetemptatum, praetemptāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praetempto
II sing.
praetemptas
III sing.
praetemptat
I plur.
praetemptāmus
II plur.
praetemptātis
III plur.
praetemptant
IMPERFETTO
I sing.
praetemptābam
II sing.
praetemptābas
III sing.
praetemptābat
I plur.
praetemptabāmus
II plur.
praetemptabātis
III plur.
praetemptābant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praetemptābo
II sing.
praetemptābis
III sing.
praetemptābit
I plur.
praetemptabĭmus
II plur.
praetemptabĭtis
III plur.
praetemptābunt
PERFETTO
I sing.
praetemptavi
II sing.
praetemptavisti
III sing.
praetemptavit
I plur.
praetemptavĭmus
II plur.
praetemptavistis
III plur.
praetemptavērunt, praetemptavēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praetemptavĕram
II sing.
praetemptavĕras
III sing.
praetemptavĕrat
I plur.
praetemptaverāmus
II plur.
praetemptaverātis
III plur.
praetemptavĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praetemptavĕro
II sing.
praetemptavĕris
III sing.
praetemptavĕrit
I plur.
praetemptaverĭmus
II plur.
praetemptaverĭtis
III plur.
praetemptavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praetemptem
II sing.
praetemptes
III sing.
praetemptet
I plur.
praetemptēmus
II plur.
praetemptētis
III plur.
praetemptent
IMPERFETTO
I sing.
praetemptārem
II sing.
praetemptāres
III sing.
praetemptāret
I plur.
praetemptarēmus
II plur.
praetemptarētis
III plur.
praetemptārent
PERFETTO
I sing.
praetemptavĕrim
II sing.
praetemptavĕris
III sing.
praetemptavĕrit
I plur.
praetemptaverĭmus
II plur.
praetemptaverĭtis
III plur.
praetemptavĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praetemptavissem
II sing.
praetemptavisses
III sing.
praetemptavisset
I plur.
praetemptavissēmus
II plur.
praetemptavissētis
III plur.
praetemptavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praetempta
II plur.
praetemptāte
FUTURO
II sing.
praetemptāto
III sing.
praetemptāto
II plur.
praetemptatōte
III plur.
praetemptanto
PARTICIPIO
PRESENTE
praetemptans, –antis
FUTURO
praetemptatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praetemptāre
PERFETTO
praetemptavisse
FUTURO
Singolare:
praetemptatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praetemptatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praetemptandi
Dativo:
praetemptando
Accusativo:
ad praetemptandum
Ablativo:
praetemptando
SUPINO
praetemptatum

Vedi la forma passiva di questo lemma

‹ praetemptatus
praetemptor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praetemptans agg. part. pres. II cl.
praetemptatūrūs agg. part. fut.
praetemptātŭs sost. masch. IV decl.
praetemptatus agg. part. perf. I cl.
praetemptatus agg. inf. perf.
praetempto v. tr. I coniug.
praetemptor v. tr. I coniug.
praetendens agg. part. pres. II cl.
praetendo v. tr. III coniug.
praetendor v. tr. III coniug.
praetĕnĕr agg. I cl.
praetentans agg. part. pres. II cl.
praetento v. tr. I coniug.
praetentor v. tr. I coniug.
praetentūra sost. femm. I decl.
praetentūrūs agg. part. fut.
praetentus agg. part. perf. I cl.
praetentus agg. inf. perf.
praetĕnŭis agg. II cl.
praetĕpescens agg. part. pres. II cl.
{{ID:PRAETEMPTO100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android