praetĕnŭis

(praetenuis, praetenuis, praetenue)

aggettivo II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praetenuis
Gen.
praetenuis
Dat.
praetenui
Acc.
praetenuem
Abl.
praetenui
Voc.
praetenuis
PLURALE
Nom.
praetenues
Gen.
praetenuĭum
Dat.
praetenuĭbus
Acc.
praetenues
Abl.
praetenuĭbus
Voc.
praetenues
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praetenuis
Gen.
praetenuis
Dat.
praetenui
Acc.
praetenuem
Abl.
praetenui
Voc.
praetenuis
PLURALE
Nom.
praetenues
Gen.
praetenuĭum
Dat.
praetenuĭbus
Acc.
praetenues
Abl.
praetenuĭbus
Voc.
praetenues
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praetenue
Gen.
praetenuis
Dat.
praetenui
Acc.
praetenue
Abl.
praetenui
Voc.
praetenue
PLURALE
Nom.
praetenuĭa
Gen.
praetenuĭum
Dat.
praetenuĭbus
Acc.
praetenuĭa
Abl.
praetenuĭbus
Voc.
praetenuĭa




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:PRAETENUIS100}}