Donazione

praesānor - Diatesi passiva

(praesāno, praesānas, praesanavi, praesanatum, praesānāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praesānor
II sing.
praesānāris, praesānāre
III sing.
praesānātur
I plur.
praesānāmur
II plur.
praesānamĭni
III plur.
praesānantur
IMPERFETTO
I sing.
praesānābar
II sing.
praesānabāris, praesānabāre
III sing.
praesānabātur
I plur.
praesānabāmur
II plur.
praesānabamĭni
III plur.
praesānabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praesānābor
II sing.
praesānabĕris, praesānabĕre
III sing.
praesānabĭtur
I plur.
praesānabĭmur
II plur.
praesānabimĭni
III plur.
praesānabuntur
PERFETTO
I sing.
praesanatus, –a, –um sum
II sing.
praesanatus, –a, –um es
III sing.
praesanatus, –a, –um est
I plur.
praesanati, –ae, –a sumus
II plur.
praesanati, –ae, –a estis
III plur.
praesanati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praesanatus, –a, –um eram
II sing.
praesanatus, –a, –um eras
III sing.
praesanatus, –a, –um erat
I plur.
praesanati, –ae, –a eramus
II plur.
praesanati, –ae, –a eratis
III plur.
praesanati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praesanatus, –a, –um ero
II sing.
praesanatus, –a, –um eris
III sing.
praesanatus, –a, –um erit
I plur.
praesanati, –ae, –a erimus
II plur.
praesanati, –ae, –a eritis
III plur.
praesanati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praesāner
II sing.
praesānēris, praesānēre
III sing.
praesānētur
I plur.
praesānēmur
II plur.
praesānemĭni
III plur.
praesānentur
IMPERFETTO
I sing.
praesānārer
II sing.
praesānarēris, praesānarēre
III sing.
praesānarētur
I plur.
praesānarēmur
II plur.
praesānaremĭni
III plur.
praesānarentur
PERFETTO
I sing.
praesanatus, –a, –um sim
II sing.
praesanatus, –a, –um sis
III sing.
praesanatus, –a, –um sit
I plur.
praesanati, –ae, –a simus
II plur.
praesanati, –ae, –a sitis
III plur.
praesanati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praesanatus, –a, –um essem
II sing.
praesanatus, –a, –um esses
III sing.
praesanatus, –a, –um esset
I plur.
praesanati, –ae, –a essemus
II plur.
praesanati, –ae, –a essetis
III plur.
praesanati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praesānāre
II plur.
praesānamĭni
FUTURO
II sing.
praesānātor
III sing.
praesānātor
II plur.
–
III plur.
praesānantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praesanatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praesānāri
PERFETTO
Singolare:
praesanatus, –a, –um esse
Plurale:
praesanati, –ae, –a esse
FUTURO
praesanatum esse
GERUNDIVO
praesānandus, –a, –um
SUPINO
praesanatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praesāno
praescătens ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praesanatus agg. part. perf. I cl.
praesanatus agg. inf. perf.
praesānescens agg. part. pres. II cl.
praesānesco v. intr. III coniug.
praesāno v. tr. I coniug.
praesānor v. tr. I coniug.
praescătens agg. II cl.
praesciens agg. part. pres. II cl.
praescĭentĭa sost. femm. I decl.
praescindens agg. part. pres. II cl.
praescindo v. tr. III coniug.
praescindor v. tr. III coniug.
praescĭo v. tr. IV coniug.
praescĭor v. tr. IV coniug.
praesciscens agg. part. pres. II cl.
praescisco v. tr. III coniug.
praesciscor v. tr. III coniug.
praescītĭo sost. femm. III decl.
praescitum Sost. nt. II decl.
praescitūrūs agg. part. fut.
{{ID:PRAESANOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android