praesānor - Diatesi passiva
(praesāno, praesānas, praesanavi, praesanatum, praesānāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praesānor
II sing.
praesānāris, praesānāre
III sing.
praesānātur
I plur.
praesānāmur
II plur.
praesānamĭni
III plur.
praesānantur
IMPERFETTO
I sing.
praesānābar
II sing.
praesānabāris, praesānabāre
III sing.
praesānabātur
I plur.
praesānabāmur
II plur.
praesānabamĭni
III plur.
praesānabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praesānābor
II sing.
praesānabĕris, praesānabĕre
III sing.
praesānabĭtur
I plur.
praesānabĭmur
II plur.
praesānabimĭni
III plur.
praesānabuntur
PERFETTO
I sing.
praesanatus, –a, –um sum
II sing.
praesanatus, –a, –um es
III sing.
praesanatus, –a, –um est
I plur.
praesanati, –ae, –a sumus
II plur.
praesanati, –ae, –a estis
III plur.
praesanati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praesanatus, –a, –um eram
II sing.
praesanatus, –a, –um eras
III sing.
praesanatus, –a, –um erat
I plur.
praesanati, –ae, –a eramus
II plur.
praesanati, –ae, –a eratis
III plur.
praesanati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praesanatus, –a, –um ero
II sing.
praesanatus, –a, –um eris
III sing.
praesanatus, –a, –um erit
I plur.
praesanati, –ae, –a erimus
II plur.
praesanati, –ae, –a eritis
III plur.
praesanati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praesāner
II sing.
praesānēris, praesānēre
III sing.
praesānētur
I plur.
praesānēmur
II plur.
praesānemĭni
III plur.
praesānentur
IMPERFETTO
I sing.
praesānārer
II sing.
praesānarēris, praesānarēre
III sing.
praesānarētur
I plur.
praesānarēmur
II plur.
praesānaremĭni
III plur.
praesānarentur
PERFETTO
I sing.
praesanatus, –a, –um sim
II sing.
praesanatus, –a, –um sis
III sing.
praesanatus, –a, –um sit
I plur.
praesanati, –ae, –a simus
II plur.
praesanati, –ae, –a sitis
III plur.
praesanati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praesanatus, –a, –um essem
II sing.
praesanatus, –a, –um esses
III sing.
praesanatus, –a, –um esset
I plur.
praesanati, –ae, –a essemus
II plur.
praesanati, –ae, –a essetis
III plur.
praesanati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praesānāre
II plur.
praesānamĭni
FUTURO
II sing.
praesānātor
III sing.
praesānātor
II plur.
–
III plur.
praesānantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praesanatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praesānāri
PERFETTO
Singolare:
praesanatus, –a, –um esse
Plurale:
praesanati, –ae, –a esse
FUTURO
praesanatum esse
GERUNDIVO
praesānandus, –a, –um
SUPINO
praesanatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praesānor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android
