Donazione

praescĭor - Diatesi passiva

(praescĭo, praescis, praescii, praescitum, praescīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praescĭor
II sing.
praescīris, praescīre
III sing.
praescītur
I plur.
praescīmur
II plur.
praescimĭni
III plur.
praesciuntur
IMPERFETTO
I sing.
praesciēbar
II sing.
praesciebāris, praesciebāre
III sing.
praesciebātur
I plur.
praesciebāmur
II plur.
praesciebamĭni
III plur.
praesciebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praescĭar
II sing.
praesciēris, praesciēre
III sing.
praesciētur
I plur.
praesciēmur
II plur.
praesciemĭni
III plur.
praescientur
PERFETTO
I sing.
praescitus, –a, –um sum
II sing.
praescitus, –a, –um es
III sing.
praescitus, –a, –um est
I plur.
praesciti, –ae, –a sumus
II plur.
praesciti, –ae, –a estis
III plur.
praesciti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praescitus, –a, –um eram
II sing.
praescitus, –a, –um eras
III sing.
praescitus, –a, –um erat
I plur.
praesciti, –ae, –a eramus
II plur.
praesciti, –ae, –a eratis
III plur.
praesciti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praescitus, –a, –um ero
II sing.
praescitus, –a, –um eris
III sing.
praescitus, –a, –um erit
I plur.
praesciti, –ae, –a erimus
II plur.
praesciti, –ae, –a eritis
III plur.
praesciti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praescĭar
II sing.
praesciāris, praesciāre
III sing.
praesciātur
I plur.
praesciāmur
II plur.
praesciamĭni
III plur.
praesciantur
IMPERFETTO
I sing.
praescīrer
II sing.
praescirēris, praesciirēre
III sing.
praescirētur
I plur.
praescirēmur
II plur.
praescirēmini
III plur.
praescirentur
PERFETTO
I sing.
praescitus, –a, –um sim
II sing.
praescitus, –a, –um sis
III sing.
praescitus, –a, –um sit
I plur.
praesciti, –ae, –a simus
II plur.
praesciti, –ae, –a sitis
III plur.
praesciti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praescitus, –a, –um essem
II sing.
praescitus, –a, –um esses
III sing.
praescitus, –a, –um esset
I plur.
praesciti, –ae, –a essemus
II plur.
praesciti, –ae, –a essetis
III plur.
praesciti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praescīre
II plur.
praescimĭni
FUTURO
II sing.
praescītor
III sing.
praescītor
II plur.
–
III plur.
praesciuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praescitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praescīri
PERFETTO
Singolare:
praescitus, –a, –um esse
Plurale:
praesciti, –ae, –a esse
FUTURO
praescitum esse
GERUNDIVO
praesciendus, –a, –um
SUPINO
praescitu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praescĭo
praesciscens ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praescĭentĭa sost. femm. I decl.
praescindens agg. part. pres. II cl.
praescindo v. tr. III coniug.
praescindor v. tr. III coniug.
praescĭo v. tr. IV coniug.
praescĭor v. tr. IV coniug.
praesciscens agg. part. pres. II cl.
praescisco v. tr. III coniug.
praesciscor v. tr. III coniug.
praescītĭo sost. femm. III decl.
praescitum Sost. nt. II decl.
praescitūrūs agg. part. fut.
praescītŭs sost. masch. IV decl.
praescitus agg. part. perf. I cl.
praescitus agg. inf. perf.
praescĭus agg. I cl.
praescrībens agg. part. pres. II cl.
praescrībo v. tr. e intr. III coniug.
praescrībor v. tr. e intr. III coniug.
praescriptĭo sost. femm. III decl.
{{ID:PRAESCIOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android