praemonstror - Diatesi passiva
(praemonstro, praemonstras, praemonstravi, praemonstratum, praemonstrāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praemonstror
II sing.
praemonstrāris, praemonstrāre
III sing.
praemonstrātur
I plur.
praemonstrāmur
II plur.
praemonstramĭni
III plur.
praemonstrantur
IMPERFETTO
I sing.
praemonstrābar
II sing.
praemonstrabāris, praemonstrabāre
III sing.
praemonstrabātur
I plur.
praemonstrabāmur
II plur.
praemonstrabamĭni
III plur.
praemonstrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praemonstrābor
II sing.
praemonstrabĕris, praemonstrabĕre
III sing.
praemonstrabĭtur
I plur.
praemonstrabĭmur
II plur.
praemonstrabimĭni
III plur.
praemonstrabuntur
PERFETTO
I sing.
praemonstratus, –a, –um sum
II sing.
praemonstratus, –a, –um es
III sing.
praemonstratus, –a, –um est
I plur.
praemonstrati, –ae, –a sumus
II plur.
praemonstrati, –ae, –a estis
III plur.
praemonstrati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praemonstratus, –a, –um eram
II sing.
praemonstratus, –a, –um eras
III sing.
praemonstratus, –a, –um erat
I plur.
praemonstrati, –ae, –a eramus
II plur.
praemonstrati, –ae, –a eratis
III plur.
praemonstrati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praemonstratus, –a, –um ero
II sing.
praemonstratus, –a, –um eris
III sing.
praemonstratus, –a, –um erit
I plur.
praemonstrati, –ae, –a erimus
II plur.
praemonstrati, –ae, –a eritis
III plur.
praemonstrati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praemonstrer
II sing.
praemonstrēris, praemonstrēre
III sing.
praemonstrētur
I plur.
praemonstrēmur
II plur.
praemonstremĭni
III plur.
praemonstrentur
IMPERFETTO
I sing.
praemonstrārer
II sing.
praemonstrarēris, praemonstrarēre
III sing.
praemonstrarētur
I plur.
praemonstrarēmur
II plur.
praemonstraremĭni
III plur.
praemonstrarentur
PERFETTO
I sing.
praemonstratus, –a, –um sim
II sing.
praemonstratus, –a, –um sis
III sing.
praemonstratus, –a, –um sit
I plur.
praemonstrati, –ae, –a simus
II plur.
praemonstrati, –ae, –a sitis
III plur.
praemonstrati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praemonstratus, –a, –um essem
II sing.
praemonstratus, –a, –um esses
III sing.
praemonstratus, –a, –um esset
I plur.
praemonstrati, –ae, –a essemus
II plur.
praemonstrati, –ae, –a essetis
III plur.
praemonstrati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praemonstrāre
II plur.
praemonstramĭni
FUTURO
II sing.
praemonstrātor
III sing.
praemonstrātor
II plur.
–
III plur.
praemonstrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praemonstratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praemonstrāri
PERFETTO
Singolare:
praemonstratus, –a, –um esse
Plurale:
praemonstrati, –ae, –a esse
FUTURO
praemonstratum esse
GERUNDIVO
praemonstrandus, –a, –um
SUPINO
praemonstratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praemonstror v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android