Donazione

praemoenĭor - Diatesi passiva

(praemoenĭo, praemoenis, praemoenivi, praemoenitum, praemoenīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praemoenĭor
II sing.
praemoenīris, praemoenīre
III sing.
praemoenītur
I plur.
praemoenīmur
II plur.
praemoenimĭni
III plur.
praemoeniuntur
IMPERFETTO
I sing.
praemoeniēbar
II sing.
praemoeniebāris, praemoeniebāre
III sing.
praemoeniebātur
I plur.
praemoeniebāmur
II plur.
praemoeniebamĭni
III plur.
praemoeniebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praemoenĭar
II sing.
praemoeniēris, praemoeniēre
III sing.
praemoeniētur
I plur.
praemoeniēmur
II plur.
praemoeniemĭni
III plur.
praemoenientur
PERFETTO
I sing.
praemoenitus, –a, –um sum
II sing.
praemoenitus, –a, –um es
III sing.
praemoenitus, –a, –um est
I plur.
praemoeniti, –ae, –a sumus
II plur.
praemoeniti, –ae, –a estis
III plur.
praemoeniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praemoenitus, –a, –um eram
II sing.
praemoenitus, –a, –um eras
III sing.
praemoenitus, –a, –um erat
I plur.
praemoeniti, –ae, –a eramus
II plur.
praemoeniti, –ae, –a eratis
III plur.
praemoeniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praemoenitus, –a, –um ero
II sing.
praemoenitus, –a, –um eris
III sing.
praemoenitus, –a, –um erit
I plur.
praemoeniti, –ae, –a erimus
II plur.
praemoeniti, –ae, –a eritis
III plur.
praemoeniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praemoenĭar
II sing.
praemoeniāris, praemoeniāre
III sing.
praemoeniātur
I plur.
praemoeniāmur
II plur.
praemoeniamĭni
III plur.
praemoeniantur
IMPERFETTO
I sing.
praemoenīrer
II sing.
praemoenirēris, praemoenivirēre
III sing.
praemoenirētur
I plur.
praemoenirēmur
II plur.
praemoenirēmini
III plur.
praemoenirentur
PERFETTO
I sing.
praemoenitus, –a, –um sim
II sing.
praemoenitus, –a, –um sis
III sing.
praemoenitus, –a, –um sit
I plur.
praemoeniti, –ae, –a simus
II plur.
praemoeniti, –ae, –a sitis
III plur.
praemoeniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praemoenitus, –a, –um essem
II sing.
praemoenitus, –a, –um esses
III sing.
praemoenitus, –a, –um esset
I plur.
praemoeniti, –ae, –a essemus
II plur.
praemoeniti, –ae, –a essetis
III plur.
praemoeniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praemoenīre
II plur.
praemoenimĭni
FUTURO
II sing.
praemoenītor
III sing.
praemoenītor
II plur.
–
III plur.
praemoeniuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praemoenitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praemoenīri
PERFETTO
Singolare:
praemoenitus, –a, –um esse
Plurale:
praemoeniti, –ae, –a esse
FUTURO
praemoenitum esse
GERUNDIVO
praemoeniendus, –a, –um
SUPINO
praemoenitu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praemoenio
praemoenitūrūs ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praemodulatus agg. part. perf. I cl.
praemŏdŭlor v. tr. dep. I coniug.
praemŏdum avv.
praemoeniens agg. part. pres. II cl.
praemoenio v. tr. IV coniug.
praemoenĭor v. tr. IV coniug.
praemoenitūrūs agg. part. fut.
praemoenitus agg. part. perf. I cl.
praemoenitus agg. inf. perf.
praemŏlestĭa sost. femm. I decl.
praemōliens agg. part. pres. II cl.
praemōlĭor v. tr. dep. IV coniug.
praemolliens agg. part. pres. II cl.
praemollĭo v. tr. IV coniug.
praemollĭor v. tr. IV coniug.
praemollis agg. II cl.
praemollitūrūs agg. part. fut.
praemollitus agg. part. perf. I cl.
praemollitus agg. inf. perf.
praemŏnens agg. part. pres. II cl.
{{ID:PRAEMOENIOR100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android