Donazione

praemoenio - Diatesi attiva

(praemoenĭo, praemoenis, praemoenivi, praemoenitum, praemoenīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praemoenĭo
II sing.
praemoenis
III sing.
praemoenit
I plur.
praemoenīmus
II plur.
praemoenītis
III plur.
praemoenĭunt
IMPERFETTO
I sing.
praemoeniēbam
II sing.
praemoeniēbas
III sing.
praemoeniēbat
I plur.
praemoeniebāmus
II plur.
praemoeniebātis
III plur.
praemoeniēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praemoenĭam
II sing.
praemoenĭes
III sing.
praemoenĭet
I plur.
praemoeniēmus
II plur.
praemoeniētis
III plur.
praemoenĭent
PERFETTO
I sing.
praemoenivi
II sing.
praemoenivisti
III sing.
praemoenivit
I plur.
praemoenivĭmus
II plur.
praemoenivistis
III plur.
praemoenivērunt, praemoenivēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praemoenivĕram
II sing.
praemoenivĕras
III sing.
praemoenivĕrat
I plur.
praemoeniverāmus
II plur.
praemoeniverātis
III plur.
praemoenivĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praemoenivĕro
II sing.
praemoenivĕris
III sing.
praemoenivĕrit
I plur.
praemoeniverĭmus
II plur.
praemoeniverĭtis
III plur.
praemoenivĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praemoenĭam
II sing.
praemoenĭas
III sing.
praemoenĭat
I plur.
praemoeniāmus
II plur.
praemoeniātis
III plur.
praemoenĭant
IMPERFETTO
I sing.
praemoenīrem
II sing.
praemoenīres
III sing.
praemoenīret
I plur.
praemoenirēmus
II plur.
praemoenirētis
III plur.
praemoenīrent
PERFETTO
I sing.
praemoenivĕrim
II sing.
praemoenivĕris
III sing.
praemoenivĕrit
I plur.
praemoeniverĭmus
II plur.
praemoeniverĭtis
III plur.
praemoenivĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praemoenivissem
II sing.
praemoenivisses
III sing.
praemoenivisset
I plur.
praemoenivissēmus
II plur.
praemoenivissētis
III plur.
praemoenivissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praemoeni
II plur.
praemoenīte
FUTURO
II sing.
praemoenīto
III sing.
praemoenīto
II plur.
praemoenitōte
III plur.
praemoeniunto
PARTICIPIO
PRESENTE
praemoeniens, –ientis
FUTURO
praemoenitūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praemoenīre
PERFETTO
praemoenivisse
FUTURO
Singolare:
praemoenitūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praemoenitūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praemoeniendi
Dativo:
praemoeniendo
Accusativo:
ad praemoeniendum
Ablativo:
praemoeniendo
SUPINO
praemoenitum

Vedi la forma passiva di questo lemma

‹ praemoeniens
praemoenĭor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praemodulatūrūs agg. part. fut.
praemodulatus agg. part. perf. I cl.
praemŏdŭlor v. tr. dep. I coniug.
praemŏdum avv.
praemoeniens agg. part. pres. II cl.
praemoenio v. tr. IV coniug.
praemoenĭor v. tr. IV coniug.
praemoenitūrūs agg. part. fut.
praemoenitus agg. part. perf. I cl.
praemoenitus agg. inf. perf.
praemŏlestĭa sost. femm. I decl.
praemōliens agg. part. pres. II cl.
praemōlĭor v. tr. dep. IV coniug.
praemolliens agg. part. pres. II cl.
praemollĭo v. tr. IV coniug.
praemollĭor v. tr. IV coniug.
praemollis agg. II cl.
praemollitūrūs agg. part. fut.
praemollitus agg. part. perf. I cl.
praemollitus agg. inf. perf.
{{ID:PRAEMOENIO100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android