praelūdor - Diatesi passiva
(praelūdo, praelūdis, praelusi, praelusum, praelūdĕre)verbo transitivo e intransitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praelūdor
II sing.
praelūdĕris, praelūdĕre
III sing.
praelūdĭtur
I plur.
praelūdĭmur
II plur.
praelūdimĭni
III plur.
praelūduntur
IMPERFETTO
I sing.
praelūdēbar
II sing.
praelūdebāris, praelūdebāre
III sing.
praelūdebātur
I plur.
praelūdebāmur
II plur.
praelūdebamĭni
III plur.
praelūdebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praelūdar
II sing.
praelūdēris, praelūdēre
III sing.
praelūdētur
I plur.
praelūdēmur
II plur.
praelūdemĭni
III plur.
praelūdentur
PERFETTO
I sing.
praelusus, –a, –um sum
II sing.
praelusus, –a, –um es
III sing.
praelusus, –a, –um est
I plur.
praelusi, –ae, –a sumus
II plur.
praelusi, –ae, –a estis
III plur.
praelusi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praelusus, –a, –um eram
II sing.
praelusus, –a, –um eras
III sing.
praelusus, –a, –um erat
I plur.
praelusi, –ae, –a eramus
II plur.
praelusi, –ae, –a eratis
III plur.
praelusi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praelusus, –a, –um ero
II sing.
praelusus, –a, –um eris
III sing.
praelusus, –a, –um erit
I plur.
praelusi, –ae, –a erimus
II plur.
praelusi, –ae, –a eritis
III plur.
praelusi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praelūdar
II sing.
praelūdāris, praelūdāre
III sing.
praelūdātur
I plur.
praelūdāmur
II plur.
praelūdamĭni
III plur.
praelūdantur
IMPERFETTO
I sing.
praelūdĕrer
II sing.
praelūderēris, praelūderēre
III sing.
praelūderētur
I plur.
praelūderēmur
II plur.
praelūderemĭni
III plur.
praelūderentur
PERFETTO
I sing.
praelusus, –a, –um sim
II sing.
praelusus, –a, –um sis
III sing.
praelusus, –a, –um sit
I plur.
praelusi, –ae, –a simus
II plur.
praelusi, –ae, –a sitis
III plur.
praelusi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praelusus, –a, –um essem
II sing.
praelusus, –a, –um esses
III sing.
praelusus, –a, –um esset
I plur.
praelusi, –ae, –a essemus
II plur.
praelusi, –ae, –a essetis
III plur.
praelusi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praelūdĕre
II plur.
praelūdĭmini
FUTURO
II sing.
praelūdĭtor
III sing.
praelūdĭtor
II plur.
–
III plur.
praelūduntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praelusus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praelūdi
PERFETTO
Singolare:
praelusus, –a, –um esse
Plurale:
praelusi, –ae, –a esse
FUTURO
praelusum esse
GERUNDIVO
praelūdendus, –a, –um
SUPINO
praelusu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praelūdor v. tr. e intr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android