inprobatūrūs


aggettivo participio futuro

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
inprobaturus
Gen.
inprobaturi
Dat.
inprobaturo
Acc.
inprobaturum
Abl.
inprobature
Voc.
inprobaturo
PLURALE
Nom.
inprobaturi
Gen.
inprobatorum
Dat.
inprobaturis
Acc.
inprobaturos
Abl.
inprobaturi
Voc.
inprobaturis
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
inprobatura
Gen.
inprobaturae
Dat.
inprobaturae
Acc.
inprobaturam
Abl.
inprobatura
Voc.
inprobatura
PLURALE
Nom.
inprobaturae
Gen.
inprobaturarum
Dat.
inprobaturis
Acc.
inprobaturas
Abl.
inprobaturae
Voc.
inprobaturis
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
inprobaturum
Gen.
inprobaturi
Dat.
inprobaturo
Acc.
inprobaturum
Abl.
inprobaturum
Voc.
inprobaturo
PLURALE
Nom.
inprobatura
Gen.
inprobaturorum
Dat.
inprobaturis
Acc.
inprobatura
Abl.
inprobatura
Voc.
inprobaturis




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INPROBATURUS100}}
---CACHE---