inprŏbĭtor - Diatesi passiva

(inprŏbĭto, inprŏbĭtas, inprobitavi, inprŏbĭtāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
inprŏbĭtor
II sing.
inprŏbĭtāris, inprŏbĭtāre
III sing.
inprŏbĭtātur
I plur.
inprŏbĭtāmur
II plur.
inprŏbĭtamĭni
III plur.
inprŏbĭtantur
IMPERFETTO
I sing.
inprŏbĭtābar
II sing.
inprŏbĭtabāris, inprŏbĭtabāre
III sing.
inprŏbĭtabātur
I plur.
inprŏbĭtabāmur
II plur.
inprŏbĭtabamĭni
III plur.
inprŏbĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
inprŏbĭtābor
II sing.
inprŏbĭtabĕris, inprŏbĭtabĕre
III sing.
inprŏbĭtabĭtur
I plur.
inprŏbĭtabĭmur
II plur.
inprŏbĭtabimĭni
III plur.
inprŏbĭtabuntur
PERFETTO
I sing.
– sum
II sing.
– es
III sing.
– est
I plur.
– sumus
II plur.
– estis
III plur.
– sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
– eram
II sing.
– eras
III sing.
– erat
I plur.
– eramus
II plur.
– eratis
III plur.
– erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
– ero
II sing.
– eris
III sing.
– erit
I plur.
– erimus
II plur.
– eritis
III plur.
– erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
inprŏbĭter
II sing.
inprŏbĭtēris, inprŏbĭtēre
III sing.
inprŏbĭtētur
I plur.
inprŏbĭtēmur
II plur.
inprŏbĭtemĭni
III plur.
inprŏbĭtentur
IMPERFETTO
I sing.
inprŏbĭtārer
II sing.
inprŏbĭtarēris, inprŏbĭtarēre
III sing.
inprŏbĭtarētur
I plur.
inprŏbĭtarēmur
II plur.
inprŏbĭtaremĭni
III plur.
inprŏbĭtarentur
PERFETTO
I sing.
– sim
II sing.
– sis
III sing.
– sit
I plur.
– simus
II plur.
– sitis
III plur.
– sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
– essem
II sing.
– esses
III sing.
– esset
I plur.
– essemus
II plur.
– essetis
III plur.
– essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
inprŏbĭtāre
II plur.
inprŏbĭtamĭni
FUTURO
II sing.
inprŏbĭtātor
III sing.
inprŏbĭtātor
II plur.
III plur.
inprŏbĭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
INFINITO
PRESENTE
inprŏbĭtāri
PERFETTO
Singolare:
Plurale:
FUTURO
GERUNDIVO
inprŏbĭtandus, –a, –um
SUPINO

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INPROBITOR100}}
---CACHE---