inperatūrūs


aggettivo participio futuro

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
inperaturus
Gen.
inperaturi
Dat.
inperaturo
Acc.
inperaturum
Abl.
inperature
Voc.
inperaturo
PLURALE
Nom.
inperaturi
Gen.
inperatorum
Dat.
inperaturis
Acc.
inperaturos
Abl.
inperaturi
Voc.
inperaturis
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
inperatura
Gen.
inperaturae
Dat.
inperaturae
Acc.
inperaturam
Abl.
inperatura
Voc.
inperatura
PLURALE
Nom.
inperaturae
Gen.
inperaturarum
Dat.
inperaturis
Acc.
inperaturas
Abl.
inperaturae
Voc.
inperaturis
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
inperaturum
Gen.
inperaturi
Dat.
inperaturo
Acc.
inperaturum
Abl.
inperaturum
Voc.
inperaturo
PLURALE
Nom.
inperatura
Gen.
inperaturorum
Dat.
inperaturis
Acc.
inperatura
Abl.
inperatura
Voc.
inperaturis




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INPERATURUS100}}
---CACHE---