exŏrĭor - Diatesi attiva
(exŏrĭor, exŏrīris, exortus sum, exŏrīri)verbo intransitivo deponente IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
exŏrĭor
II sing.
exŏrīris, exŏrīre, exŏreris
III sing.
exŏrītur
I plur.
exŏrīmur
II plur.
exŏrimĭni
III plur.
exŏriuntur
IMPERFETTO
I sing.
exŏriēbar
II sing.
exŏriebāris, exŏriebāre
III sing.
exŏriebātur
I plur.
exŏriebāmur
II plur.
exŏriebamĭni
III plur.
exŏriebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
exŏrĭar
II sing.
exŏriēris, exŏriēre
III sing.
exŏriētur
I plur.
exŏriēmur
II plur.
exŏriemĭni
III plur.
exŏrientur
PERFETTO
I sing.
exortus, –a, –um sum
II sing.
exortus, –a, –um es
III sing.
exortus, –a, –um est
I plur.
exorti, –ae, –a sumus
II plur.
exorti, –ae, –a estis
III plur.
exorti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exortus, –a, –um eram
II sing.
exortus, –a, –um eras
III sing.
exortus, –a, –um erat
I plur.
exorti, –ae, –a eramus
II plur.
exorti, –ae, –a eratis
III plur.
exorti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
exortus, –a, –um ero
II sing.
exortus, –a, –um eris
III sing.
exortus, –a, –um erit
I plur.
exorti, –ae, –a erimus
II plur.
exorti, –ae, –a eritis
III plur.
exorti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
exŏrĭar
II sing.
exŏriāris, exŏriāre
III sing.
exŏriātur
I plur.
exŏriāmur
II plur.
exŏriamĭni
III plur.
exŏriantur
IMPERFETTO
I sing.
exŏrīrer
II sing.
exŏrirēris, exŏrirēre
III sing.
exŏrirētur, exŏrerētur
I plur.
exŏrirēmur
II plur.
exŏrirēmini
III plur.
exŏrirentur, exŏrerentur
PERFETTO
I sing.
exortus, –a, –um sim
II sing.
exortus, –a, –um sis
III sing.
exortus, –a, –um sit
I plur.
exorti, –ae, –a simus
II plur.
exorti, –ae, –a sitis
III plur.
exorti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exortus, –a, –um essem
II sing.
exortus, –a, –um esses
III sing.
exortus, –a, –um esset
I plur.
exorti, –ae, –a essemus
II plur.
exorti, –ae, –a essetis
III plur.
exorti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
exŏrīre
II plur.
exŏrīmĭni
FUTURO
II sing.
exŏrītor
III sing.
exŏrītor
II plur.
–
III plur.
exŏriuntor
INFINITO
PRESENTE
exŏrīri
PERFETTO
Singolare:
exortus, –a, –um esse
Plurale:
exorti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
exortūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
exortūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
exŏriens, –ientis
FUTURO
exortūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
exortum
Passivo:
–
GERUNDIO
Genitivo:
exŏriendi
Dativo:
exŏriendo
Accusativo:
exŏriendum
Ablativo:
exŏriendo
GERUNDIVO
–
exŏrĭor v. intr. dep. IV coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android