exornor - Diatesi passiva
(exorno, exornas, exornavi, exornatum, exornāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
exornor
II sing.
exornāris, exornāre
III sing.
exornātur
I plur.
exornāmur
II plur.
exornamĭni
III plur.
exornantur
IMPERFETTO
I sing.
exornābar
II sing.
exornabāris, exornabāre
III sing.
exornabātur
I plur.
exornabāmur
II plur.
exornabamĭni
III plur.
exornabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
exornābor
II sing.
exornabĕris, exornabĕre
III sing.
exornabĭtur
I plur.
exornabĭmur
II plur.
exornabimĭni
III plur.
exornabuntur
PERFETTO
I sing.
exornatus, –a, –um sum
II sing.
exornatus, –a, –um es
III sing.
exornatus, –a, –um est
I plur.
exornati, –ae, –a sumus
II plur.
exornati, –ae, –a estis
III plur.
exornati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exornatus, –a, –um eram
II sing.
exornatus, –a, –um eras
III sing.
exornatus, –a, –um erat
I plur.
exornati, –ae, –a eramus
II plur.
exornati, –ae, –a eratis
III plur.
exornati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
exornatus, –a, –um ero
II sing.
exornatus, –a, –um eris
III sing.
exornatus, –a, –um erit
I plur.
exornati, –ae, –a erimus
II plur.
exornati, –ae, –a eritis
III plur.
exornati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
exorner
II sing.
exornēris, exornēre
III sing.
exornētur
I plur.
exornēmur
II plur.
exornemĭni
III plur.
exornentur
IMPERFETTO
I sing.
exornārer
II sing.
exornarēris, exornarēre
III sing.
exornarētur
I plur.
exornarēmur
II plur.
exornaremĭni
III plur.
exornarentur
PERFETTO
I sing.
exornatus, –a, –um sim
II sing.
exornatus, –a, –um sis
III sing.
exornatus, –a, –um sit
I plur.
exornati, –ae, –a simus
II plur.
exornati, –ae, –a sitis
III plur.
exornati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exornatus, –a, –um essem
II sing.
exornatus, –a, –um esses
III sing.
exornatus, –a, –um esset
I plur.
exornati, –ae, –a essemus
II plur.
exornati, –ae, –a essetis
III plur.
exornati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
exornāre
II plur.
exornamĭni
FUTURO
II sing.
exornātor
III sing.
exornātor
II plur.
–
III plur.
exornantor
PARTICIPIO
PERFETTO
exornatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
exornāri
PERFETTO
Singolare:
exornatus, –a, –um esse
Plurale:
exornati, –ae, –a esse
FUTURO
exornatum esse
GERUNDIVO
exornandus, –a, –um
SUPINO
exornatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
exornor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android