dilibuor - Diatesi passiva
(dilibuo, dilibuis, dilibui, dilibutum, dilibuĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dilibuor
II sing.
dilibuĕris, dilibuĕre
III sing.
dilibuĭtur
I plur.
dilibuĭmur
II plur.
dilibuimĭni
III plur.
dilibuuntur
IMPERFETTO
I sing.
dilibuēbar
II sing.
dilibuebāris, dilibuebāre
III sing.
dilibuebātur
I plur.
dilibuebāmur
II plur.
dilibuebamĭni
III plur.
dilibuebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dilibuar
II sing.
dilibuēris, dilibuēre
III sing.
dilibuētur
I plur.
dilibuēmur
II plur.
dilibuemĭni
III plur.
dilibuentur
PERFETTO
I sing.
dilibutus, –a, –um sum
II sing.
dilibutus, –a, –um es
III sing.
dilibutus, –a, –um est
I plur.
dilibuti, –ae, –a sumus
II plur.
dilibuti, –ae, –a estis
III plur.
dilibuti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dilibutus, –a, –um eram
II sing.
dilibutus, –a, –um eras
III sing.
dilibutus, –a, –um erat
I plur.
dilibuti, –ae, –a eramus
II plur.
dilibuti, –ae, –a eratis
III plur.
dilibuti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
dilibutus, –a, –um ero
II sing.
dilibutus, –a, –um eris
III sing.
dilibutus, –a, –um erit
I plur.
dilibuti, –ae, –a erimus
II plur.
dilibuti, –ae, –a eritis
III plur.
dilibuti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dilibuar
II sing.
dilibuāris, dilibuāre
III sing.
dilibuātur
I plur.
dilibuāmur
II plur.
dilibuamĭni
III plur.
dilibuantur
IMPERFETTO
I sing.
dilibuĕrer
II sing.
dilibuerēris, dilibuerēre
III sing.
dilibuerētur
I plur.
dilibuerēmur
II plur.
dilibueremĭni
III plur.
dilibuerentur
PERFETTO
I sing.
dilibutus, –a, –um sim
II sing.
dilibutus, –a, –um sis
III sing.
dilibutus, –a, –um sit
I plur.
dilibuti, –ae, –a simus
II plur.
dilibuti, –ae, –a sitis
III plur.
dilibuti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dilibutus, –a, –um essem
II sing.
dilibutus, –a, –um esses
III sing.
dilibutus, –a, –um esset
I plur.
dilibuti, –ae, –a essemus
II plur.
dilibuti, –ae, –a essetis
III plur.
dilibuti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dilibuĕre
II plur.
dilibuimĭni
FUTURO
II sing.
dilibuĭtor
III sing.
dilibuĭtor
II plur.
–
III plur.
dilibuuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
dilibutus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dilibui
PERFETTO
Singolare:
dilibutus, –a, –um esse
Plurale:
dilibuti, –ae, –a esse
FUTURO
dilibutum esse
GERUNDIVO
dilibuendus, –a, –um
SUPINO
dilibutu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dilibuor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android