vindĭcor - Diatesi passiva
(vindĭco, vindĭcas, vindicavi, vindicatum, vindĭcāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
vindĭcor
II sing.
vindĭcāris, vindĭcāre
III sing.
vindĭcātur
I plur.
vindĭcāmur
II plur.
vindĭcamĭni
III plur.
vindĭcantur
IMPERFETTO
I sing.
vindĭcābar
II sing.
vindĭcabāris, vindĭcabāre
III sing.
vindĭcabātur
I plur.
vindĭcabāmur
II plur.
vindĭcabamĭni
III plur.
vindĭcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
vindĭcābor
II sing.
vindĭcabĕris, vindĭcabĕre
III sing.
vindĭcabĭtur
I plur.
vindĭcabĭmur
II plur.
vindĭcabimĭni
III plur.
vindĭcabuntur
PERFETTO
I sing.
vindicatus, –a, –um sum
II sing.
vindicatus, –a, –um es
III sing.
vindicatus, –a, –um est
I plur.
vindicati, –ae, –a sumus
II plur.
vindicati, –ae, –a estis
III plur.
vindicati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
vindicatus, –a, –um eram
II sing.
vindicatus, –a, –um eras
III sing.
vindicatus, –a, –um erat
I plur.
vindicati, –ae, –a eramus
II plur.
vindicati, –ae, –a eratis
III plur.
vindicati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
vindicatus, –a, –um ero
II sing.
vindicatus, –a, –um eris
III sing.
vindicatus, –a, –um erit
I plur.
vindicati, –ae, –a erimus
II plur.
vindicati, –ae, –a eritis
III plur.
vindicati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
vindĭcer
II sing.
vindĭcēris, vindĭcēre
III sing.
vindĭcētur
I plur.
vindĭcēmur
II plur.
vindĭcemĭni
III plur.
vindĭcentur
IMPERFETTO
I sing.
vindĭcārer
II sing.
vindĭcarēris, vindĭcarēre
III sing.
vindĭcarētur
I plur.
vindĭcarēmur
II plur.
vindĭcaremĭni
III plur.
vindĭcarentur
PERFETTO
I sing.
vindicatus, –a, –um sim
II sing.
vindicatus, –a, –um sis
III sing.
vindicatus, –a, –um sit
I plur.
vindicati, –ae, –a simus
II plur.
vindicati, –ae, –a sitis
III plur.
vindicati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
vindicatus, –a, –um essem
II sing.
vindicatus, –a, –um esses
III sing.
vindicatus, –a, –um esset
I plur.
vindicati, –ae, –a essemus
II plur.
vindicati, –ae, –a essetis
III plur.
vindicati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
vindĭcāre
II plur.
vindĭcamĭni
FUTURO
II sing.
vindĭcātor
III sing.
vindĭcātor
II plur.
–
III plur.
vindĭcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
vindicatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
vindĭcāri
PERFETTO
Singolare:
vindicatus, –a, –um esse
Plurale:
vindicati, –ae, –a esse
FUTURO
vindicatum esse
GERUNDIVO
vindĭcandus, –a, –um
SUPINO
vindicatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
vindĭcor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android