Donazione

vindĭco - Diatesi attiva

(vindĭco, vindĭcas, vindicavi, vindicatum, vindĭcāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
vindĭco
II sing.
vindĭcas
III sing.
vindĭcat, vindĭcit
I plur.
vindĭcāmus
II plur.
vindĭcātis
III plur.
vindĭcant
IMPERFETTO
I sing.
vindĭcābam
II sing.
vindĭcābas
III sing.
vindĭcābat
I plur.
vindĭcabāmus
II plur.
vindĭcabātis
III plur.
vindĭcābant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
vindĭcābo
II sing.
vindĭcābis
III sing.
vindĭcābit
I plur.
vindĭcabĭmus
II plur.
vindĭcabĭtis
III plur.
vindĭcābunt
PERFETTO
I sing.
vindicavi
II sing.
vindicavisti
III sing.
vindicavit
I plur.
vindicavĭmus
II plur.
vindicavistis
III plur.
vindicavērunt, vindicavēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
vindicavĕram
II sing.
vindicavĕras
III sing.
vindicavĕrat
I plur.
vindicaverāmus
II plur.
vindicaverātis
III plur.
vindicavĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
vindicavĕro
II sing.
vindicavĕris
III sing.
vindicavĕrit
I plur.
vindicaverĭmus
II plur.
vindicaverĭtis
III plur.
vindicavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
vindĭcem
II sing.
vindĭces
III sing.
vindĭcet
I plur.
vindĭcēmus
II plur.
vindĭcētis
III plur.
vindĭcent
IMPERFETTO
I sing.
vindĭcārem
II sing.
vindĭcāres
III sing.
vindĭcāret
I plur.
vindĭcarēmus
II plur.
vindĭcarētis
III plur.
vindĭcārent
PERFETTO
I sing.
vindicavĕrim
II sing.
vindicavĕris
III sing.
vindicavĕrit
I plur.
vindicaverĭmus
II plur.
vindicaverĭtis
III plur.
vindicavĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
vindicavissem
II sing.
vindicavisses
III sing.
vindicavisset
I plur.
vindicavissēmus
II plur.
vindicavissētis
III plur.
vindicavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
vindĭca
II plur.
vindĭcāte
FUTURO
II sing.
vindĭcāto
III sing.
vindĭcāto
II plur.
vindĭcatōte
III plur.
vindĭcanto
PARTICIPIO
PRESENTE
vindĭcans, –antis
FUTURO
vindicatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
vindĭcāre
PERFETTO
vindicavisse
FUTURO
Singolare:
vindicatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
vindicatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
vindĭcandi
Dativo:
vindĭcando
Accusativo:
ad vindĭcandum
Ablativo:
vindĭcando
SUPINO
vindicatum

Vedi la forma passiva di questo lemma

‹ Vindĭcĭus
vindĭcor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
vindicatūrūs agg. part. fut.
vindicatus agg. part. perf. I cl.
vindicatus agg. inf. perf.
vindĭcĭae sost. femm. I decl.
Vindĭcĭus sost. masch. II decl.
vindĭco v. tr. I coniug.
vindĭcor v. tr. I coniug.
vindicta sost. femm. I decl.
Vindĭus sost. masch. II decl.
Vindŏbŏna sost. femm. I decl.
vīnĕa sost. femm. I decl.
vīnĕālis agg. II cl.
vīnĕārĭa Sost. nt. pl. II decl.
vīnĕārĭus agg. I cl.
vīnĕātĭcus agg. I cl.
vīnētum Sost. nt. II decl.
vīnĕus agg. I cl.
vīnia sost. femm. I decl.
vīnĭbŭa sost. femm. I decl.
Vīnĭcĭānus agg. I cl.
{{ID:VINDICO100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android