Donazione

praestor - Diatesi passiva

(praesto, praestas, praestiti, praestatum, praestāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praestor
II sing.
praestāris, praestāre
III sing.
praestātur
I plur.
praestāmur
II plur.
praestamĭni
III plur.
praestantur
IMPERFETTO
I sing.
praestābar
II sing.
praestabāris, praestabāre
III sing.
praestabātur
I plur.
praestabāmur
II plur.
praestabamĭni
III plur.
praestabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praestābor
II sing.
praestabĕris, praestabĕre
III sing.
praestabĭtur
I plur.
praestabĭmur
II plur.
praestabimĭni
III plur.
praestabuntur
PERFETTO
I sing.
praestatus o praestitus, –a, –um sum
II sing.
praestatus o praestitus, –a, –um es
III sing.
praestatus o praestitus, –a, –um est
I plur.
praestati o praestiti, –ae, –a sumus
II plur.
praestati o praestiti, –ae, –a estis
III plur.
praestati o praestiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praestatus o praestitus, –a, –um eram
II sing.
praestatus o praestitus, –a, –um eras
III sing.
praestatus o praestitus, –a, –um erat
I plur.
praestati o praestiti, –ae, –a eramus
II plur.
praestati o praestiti, –ae, –a eratis
III plur.
praestati o praestiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praestatus o praestitus, –a, –um ero
II sing.
praestatus o praestitus, –a, –um eris
III sing.
praestatus o praestitus, –a, –um erit
I plur.
praestati o praestiti, –ae, –a erimus
II plur.
praestati o praestiti, –ae, –a eritis
III plur.
praestati o praestiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praester
II sing.
praestēris, praestēre
III sing.
praestētur
I plur.
praestēmur
II plur.
praestemĭni
III plur.
praestentur
IMPERFETTO
I sing.
praestārer
II sing.
praestarēris, praestarēre
III sing.
praestarētur
I plur.
praestarēmur
II plur.
praestaremĭni
III plur.
praestarentur
PERFETTO
I sing.
praestatus o praestitus, –a, –um sim
II sing.
praestatus o praestitus, –a, –um sis
III sing.
praestatus o praestitus, –a, –um sit
I plur.
praestati o praestiti, –ae, –a simus
II plur.
praestati o praestiti, –ae, –a sitis
III plur.
praestati o praestiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praestatus o praestitus, –a, –um essem
II sing.
praestatus o praestitus, –a, –um esses
III sing.
praestatus o praestitus, –a, –um esset
I plur.
praestati o praestiti, –ae, –a essemus
II plur.
praestati o praestiti, –ae, –a essetis
III plur.
praestati o praestiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praestāre
II plur.
praestamĭni
FUTURO
II sing.
praestātor
III sing.
praestātor
II plur.
–
III plur.
praestantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praestatus o praestitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praestāri
PERFETTO
Singolare:
praestatus o praestitus, –a, –um esse
Plurale:
praestati o praestiti, –ae, –a esse
FUTURO
praestatum esse o praestitum esse
GERUNDIVO
praestandus, –a, –um
SUPINO
praestatu o praestitu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praestōlor
praestrangŭlans ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praestōlātĭo sost. femm. III decl.
praestolatūrūs agg. part. fut.
praestolatus agg. part. perf. I cl.
praestōlo v. intr. I coniug.
praestōlor v. tr. e intr. dep. I coniug.
praestor v. tr. e intr. I coniug.
praestrangŭlans agg. part. pres. II cl.
praestrangŭlo v. tr. I coniug.
praestrangŭlor v. tr. I coniug.
praestrictūrūs agg. part. fut.
praestrictus agg. part. perf. I cl.
praestrictus agg. inf. perf.
praestrīgĭa sost. femm. I decl.
praestrīgĭātŏr sost. masch. III decl.
praestrīgĭātrix sost. femm. III decl.
praestringans agg. part. pres. II cl.
praestringo v. tr. I coniug.
praestringor v. tr. I coniug.
praestructim avv.
praestructĭo sost. femm. III decl.
{{ID:PRAESTOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android