praeiūdĭcor - Diatesi passiva
(praeiūdĭco, praeiūdĭcas, praeiudicavi, praeiudicatum, praeiūdĭcāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praeiūdĭcor
II sing.
praeiūdĭcāris, praeiūdĭcāre
III sing.
praeiūdĭcātur
I plur.
praeiūdĭcāmur
II plur.
praeiūdĭcamĭni
III plur.
praeiūdĭcantur
IMPERFETTO
I sing.
praeiūdĭcābar
II sing.
praeiūdĭcabāris, praeiūdĭcabāre
III sing.
praeiūdĭcabātur
I plur.
praeiūdĭcabāmur
II plur.
praeiūdĭcabamĭni
III plur.
praeiūdĭcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praeiūdĭcābor
II sing.
praeiūdĭcabĕris, praeiūdĭcabĕre
III sing.
praeiūdĭcabĭtur
I plur.
praeiūdĭcabĭmur
II plur.
praeiūdĭcabimĭni
III plur.
praeiūdĭcabuntur
PERFETTO
I sing.
praeiudicatus, –a, –um sum
II sing.
praeiudicatus, –a, –um es
III sing.
praeiudicatus, –a, –um est
I plur.
praeiudicati, –ae, –a sumus
II plur.
praeiudicati, –ae, –a estis
III plur.
praeiudicati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeiudicatus, –a, –um eram
II sing.
praeiudicatus, –a, –um eras
III sing.
praeiudicatus, –a, –um erat
I plur.
praeiudicati, –ae, –a eramus
II plur.
praeiudicati, –ae, –a eratis
III plur.
praeiudicati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praeiudicatus, –a, –um ero
II sing.
praeiudicatus, –a, –um eris
III sing.
praeiudicatus, –a, –um erit
I plur.
praeiudicati, –ae, –a erimus
II plur.
praeiudicati, –ae, –a eritis
III plur.
praeiudicati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praeiūdĭcer
II sing.
praeiūdĭcēris, praeiūdĭcēre
III sing.
praeiūdĭcētur
I plur.
praeiūdĭcēmur
II plur.
praeiūdĭcemĭni
III plur.
praeiūdĭcentur
IMPERFETTO
I sing.
praeiūdĭcārer
II sing.
praeiūdĭcarēris, praeiūdĭcarēre
III sing.
praeiūdĭcarētur
I plur.
praeiūdĭcarēmur
II plur.
praeiūdĭcaremĭni
III plur.
praeiūdĭcarentur
PERFETTO
I sing.
praeiudicatus, –a, –um sim
II sing.
praeiudicatus, –a, –um sis
III sing.
praeiudicatus, –a, –um sit
I plur.
praeiudicati, –ae, –a simus
II plur.
praeiudicati, –ae, –a sitis
III plur.
praeiudicati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeiudicatus, –a, –um essem
II sing.
praeiudicatus, –a, –um esses
III sing.
praeiudicatus, –a, –um esset
I plur.
praeiudicati, –ae, –a essemus
II plur.
praeiudicati, –ae, –a essetis
III plur.
praeiudicati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praeiūdĭcāre
II plur.
praeiūdĭcamĭni
FUTURO
II sing.
praeiūdĭcātor
III sing.
praeiūdĭcātor
II plur.
–
III plur.
praeiūdĭcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praeiudicatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praeiūdĭcāri
PERFETTO
Singolare:
praeiudicatus, –a, –um esse
Plurale:
praeiudicati, –ae, –a esse
FUTURO
praeiudicatum esse
GERUNDIVO
praeiūdĭcandus, –a, –um
SUPINO
praeiudicatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praeiūdĭcor v. tr. e intr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android