Donazione

praegnor - Diatesi passiva

(praegno, praegnas, praegnatum, praegnāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praegnor
II sing.
praegnāris, praegnāre
III sing.
praegnātur
I plur.
praegnāmur
II plur.
praegnamĭni
III plur.
praegnantur
IMPERFETTO
I sing.
praegnābar
II sing.
praegnabāris, praegnabāre
III sing.
praegnabātur
I plur.
praegnabāmur
II plur.
praegnabamĭni
III plur.
praegnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praegnābor
II sing.
praegnabĕris, praegnabĕre
III sing.
praegnabĭtur
I plur.
praegnabĭmur
II plur.
praegnabimĭni
III plur.
praegnabuntur
PERFETTO
I sing.
praegnatus, –a, –um sum
II sing.
praegnatus, –a, –um es
III sing.
praegnatus, –a, –um est
I plur.
praegnati, –ae, –a sumus
II plur.
praegnati, –ae, –a estis
III plur.
praegnati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praegnatus, –a, –um eram
II sing.
praegnatus, –a, –um eras
III sing.
praegnatus, –a, –um erat
I plur.
praegnati, –ae, –a eramus
II plur.
praegnati, –ae, –a eratis
III plur.
praegnati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praegnatus, –a, –um ero
II sing.
praegnatus, –a, –um eris
III sing.
praegnatus, –a, –um erit
I plur.
praegnati, –ae, –a erimus
II plur.
praegnati, –ae, –a eritis
III plur.
praegnati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praegner
II sing.
praegnēris, praegnēre
III sing.
praegnētur
I plur.
praegnēmur
II plur.
praegnemĭni
III plur.
praegnentur
IMPERFETTO
I sing.
praegnārer
II sing.
praegnarēris, praegnarēre
III sing.
praegnarētur
I plur.
praegnarēmur
II plur.
praegnaremĭni
III plur.
praegnarentur
PERFETTO
I sing.
praegnatus, –a, –um sim
II sing.
praegnatus, –a, –um sis
III sing.
praegnatus, –a, –um sit
I plur.
praegnati, –ae, –a simus
II plur.
praegnati, –ae, –a sitis
III plur.
praegnati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praegnatus, –a, –um essem
II sing.
praegnatus, –a, –um esses
III sing.
praegnatus, –a, –um esset
I plur.
praegnati, –ae, –a essemus
II plur.
praegnati, –ae, –a essetis
III plur.
praegnati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praegnāre
II plur.
praegnamĭni
FUTURO
II sing.
praegnātor
III sing.
praegnātor
II plur.
–
III plur.
praegnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praegnatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praegnāri
PERFETTO
Singolare:
praegnatus, –a, –um esse
Plurale:
praegnati, –ae, –a esse
FUTURO
praegnatum esse
GERUNDIVO
praegnandus, –a, –um
SUPINO
praegnatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praegno
praegrăcĭlis ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praegnatūrūs agg. part. fut.
praegnātŭs sost. masch. IV decl.
praegnatus agg. part. perf. I cl.
praegnatus agg. inf. perf.
praegno v. tr. I coniug.
praegnor v. tr. I coniug.
praegrăcĭlis agg. II cl.
praegrădans agg. part. pres. II cl.
praegradiens agg. part. pres. II cl.
praegradior v. tr. e intr. dep. III coniug. in -io
praegrădo v. tr. I coniug.
praegrădor v. tr. I coniug.
praegrandis agg. II cl.
praegrassūrūs agg. part. fut.
praegrassus agg. part. perf. I cl.
praegrăvans agg. part. pres. II cl.
praegravatūrūs agg. part. fut.
praegravatus agg. part. perf. I cl.
praegravatus agg. inf. perf.
praegrăvis agg. II cl.
{{ID:PRAEGNOR100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android