Donazione

praebĕor - Diatesi passiva

(praebĕo, praebes, praebui, praebitum, praebēre)

verbo transitivo II coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praebĕor
II sing.
praebēris, praebēre
III sing.
praebētur
I plur.
praebēmur
II plur.
praebemĭni
III plur.
praebentur
IMPERFETTO
I sing.
praebēbar
II sing.
praebebāris
III sing.
praebebātur
I plur.
praebebāmur
II plur.
praebebamĭni
III plur.
praebebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praebēbor
II sing.
praebebĕris, praebebĕre
III sing.
praebebĭtur
I plur.
praebebĭmur
II plur.
praebebimĭni
III plur.
praebebuntur
PERFETTO
I sing.
praebitus, –a, –um sum
II sing.
praebitus, –a, –um es
III sing.
praebitus, –a, –um est
I plur.
praebiti, –ae, –a sumus
II plur.
praebiti, –ae, –a estis
III plur.
praebiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praebitus, –a, –um eram
II sing.
praebitus, –a, –um eras
III sing.
praebitus, –a, –um erat
I plur.
praebiti, –ae, –a eramus
II plur.
praebiti, –ae, –a eratis
III plur.
praebiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praebitus, –a, –um ero
II sing.
praebitus, –a, –um eris
III sing.
praebitus, –a, –um erit
I plur.
praebiti, –ae, –a erimus
II plur.
praebiti, –ae, –a eritis
III plur.
praebiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praebĕar
II sing.
praebeāris, praebeāre
III sing.
praebeātur
I plur.
praebeāmur
II plur.
praebeamĭni
III plur.
praebeantur
IMPERFETTO
I sing.
praebērer
II sing.
praeberēris, praeberēre
III sing.
praeberētur
I plur.
praeberēmur
II plur.
praeberemĭni
III plur.
praeberentur
PERFETTO
I sing.
praebitus, –a, –um sim
II sing.
praebitus, –a, –um sis
III sing.
praebitus, –a, –um sit
I plur.
praebiti, –ae, –a simus
II plur.
praebiti, –ae, –a sitis
III plur.
praebiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praebitus, –a, –um essem
II sing.
praebitus, –a, –um esses
III sing.
praebitus, –a, –um esset
I plur.
praebiti, –ae, –a essemus
II plur.
praebiti, –ae, –a essetis
III plur.
praebiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praebēre
II plur.
praebemĭni
FUTURO
II sing.
praebētor
III sing.
praebētor
II plur.
–
III plur.
praebentor
PARTICIPIO
PERFETTO
praebitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praebēri
PERFETTO
Singolare:
praebitus, –a, –um esse
Plurale:
praebiti, –ae, –a esse
FUTURO
praebitum esse
GERUNDIVO
praebendus, –a, –um
SUPINO
praebitu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praebĕo
praebĭa ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praeauditūrūs agg. part. fut.
praeauditus agg. part. perf. I cl.
praeauditus agg. inf. perf.
praebens agg. part. pres. II cl.
praebĕo v. tr. II coniug.
praebĕor v. tr. II coniug.
praebĭa Sost. nt. pl. II decl.
praebĭbens agg. part. pres. II cl.
praebĭbo v. tr. III coniug.
praebĭbor v. tr. III coniug.
praebita Sost. nt. pl. II decl.
praebĭtĭo sost. femm. III decl.
praebĭtŏr sost. masch. III decl.
praebitūrūs agg. part. fut.
praebitus agg. part. perf. I cl.
praebitus agg. inf. perf.
praecălĕfactus agg. I cl.
praecălĭdus agg. I cl.
praecalvus agg. I cl.
praecănens agg. part. pres. II cl.
{{ID:PRAEBEOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android