pollĭcĕor - Diatesi attiva
(pollĭcĕor, pollĭcēris, pollicitus sum, pollĭcēri)verbo transitivo deponente II coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
pollĭcĕor
II sing.
pollĭcēris, pollĭcēre
III sing.
pollĭcētur
I plur.
pollĭcēmur
II plur.
pollĭcemĭni
III plur.
pollĭcentur
IMPERFETTO
I sing.
pollĭcēbar
II sing.
pollĭcebāris
III sing.
pollĭcebātur
I plur.
pollĭcebāmur
II plur.
pollĭcebamĭni
III plur.
pollĭcebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
pollĭcēbor
II sing.
pollĭcebĕris
III sing.
pollĭcebĭtur
I plur.
pollĭcebĭmur
II plur.
pollĭcebimĭni
III plur.
pollĭcebuntur
PERFETTO
I sing.
pollicitus, –a, –um sum
II sing.
pollicitus, –a, –um es
III sing.
pollicitus, –a, –um est
I plur.
polliciti, –ae, –a sumus
II plur.
polliciti, –ae, –a estis
III plur.
polliciti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
pollicitus, –a, –um eram
II sing.
pollicitus, –a, –um eras
III sing.
pollicitus, –a, –um erat
I plur.
polliciti, –ae, –a eramus
II plur.
polliciti, –ae, –a eratis
III plur.
polliciti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
pollicitus, –a, –um ero
II sing.
pollicitus, –a, –um eris
III sing.
pollicitus, –a, –um erit
I plur.
polliciti, –ae, –a erimus
II plur.
polliciti, –ae, –a eritis
III plur.
polliciti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
pollĭcĕar
II sing.
pollĭceāris, pollĭceāre
III sing.
pollĭceātur
I plur.
pollĭceāmur
II plur.
pollĭceamĭni
III plur.
pollĭceantur
IMPERFETTO
I sing.
pollĭcērer
II sing.
pollĭcerēris, pollĭcerēre
III sing.
pollĭcerētur
I plur.
pollĭcerēmur
II plur.
pollĭceremĭni
III plur.
pollĭcerentur
PERFETTO
I sing.
pollicitus, –a, –um sim
II sing.
pollicitus, –a, –um sis
III sing.
pollicitus, –a, –um sit
I plur.
polliciti, –ae, –a simus
II plur.
polliciti, –ae, –a sitis
III plur.
polliciti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
pollicitus, –a, –um essem
II sing.
pollicitus, –a, –um esses
III sing.
pollicitus, –a, –um esset
I plur.
polliciti, –ae, –a essemus
II plur.
polliciti, –ae, –a essetis
III plur.
polliciti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
pollĭcēre
II plur.
pollĭcemĭni
FUTURO
II sing.
pollĭcētor
III sing.
pollĭcētor
II plur.
–
III plur.
pollĭcentor
INFINITO
PRESENTE
pollĭcēri
PERFETTO
Singolare:
pollicitus, –a, –um esse
Plurale:
polliciti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
pollicitūrūm, –am, –ūm
Plurale:
pollicitūros, –as, –a
PARTICIPIO
PRESENTE
pollĭcens, –entis
FUTURO
pollicitūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
pollicitum
Passivo:
pollicitu
GERUNDIO
Genitivo:
pollĭcandi
Dativo:
pollĭcando
Accusativo:
pollĭcandum
Ablativo:
pollĭcando
GERUNDIVO
pollĭcendus, –a, –um
pollĭcĕor v. tr. dep. II coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android