percĭĕor - Diatesi passiva
(percĭĕo, percĭes, percii, percitum, percĭēre)verbo transitivo II coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
percĭĕor
II sing.
percĭēris, percĭēre
III sing.
percĭētur
I plur.
percĭēmur
II plur.
percĭemĭni
III plur.
percĭentur
IMPERFETTO
I sing.
percĭēbar
II sing.
percĭebāris
III sing.
percĭebātur
I plur.
percĭebāmur
II plur.
percĭebamĭni
III plur.
percĭebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
percĭēbor
II sing.
percĭebĕris, percĭebĕre
III sing.
percĭebĭtur
I plur.
percĭebĭmur
II plur.
percĭebimĭni
III plur.
percĭebuntur
PERFETTO
I sing.
percitus, –a, –um sum
II sing.
percitus, –a, –um es
III sing.
percitus, –a, –um est
I plur.
perciti, –ae, –a sumus
II plur.
perciti, –ae, –a estis
III plur.
perciti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
percitus, –a, –um eram
II sing.
percitus, –a, –um eras
III sing.
percitus, –a, –um erat
I plur.
perciti, –ae, –a eramus
II plur.
perciti, –ae, –a eratis
III plur.
perciti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
percitus, –a, –um ero
II sing.
percitus, –a, –um eris
III sing.
percitus, –a, –um erit
I plur.
perciti, –ae, –a erimus
II plur.
perciti, –ae, –a eritis
III plur.
perciti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
percĭĕar
II sing.
percĭeāris, percĭeāre
III sing.
percĭeātur
I plur.
percĭeāmur
II plur.
percĭeamĭni
III plur.
percĭeantur
IMPERFETTO
I sing.
percĭērer
II sing.
percĭerēris, percĭerēre
III sing.
percĭerētur
I plur.
percĭerēmur
II plur.
percĭeremĭni
III plur.
percĭerentur
PERFETTO
I sing.
percitus, –a, –um sim
II sing.
percitus, –a, –um sis
III sing.
percitus, –a, –um sit
I plur.
perciti, –ae, –a simus
II plur.
perciti, –ae, –a sitis
III plur.
perciti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
percitus, –a, –um essem
II sing.
percitus, –a, –um esses
III sing.
percitus, –a, –um esset
I plur.
perciti, –ae, –a essemus
II plur.
perciti, –ae, –a essetis
III plur.
perciti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
percĭēre
II plur.
percĭemĭni
FUTURO
II sing.
percĭētor
III sing.
percĭētor
II plur.
–
III plur.
percĭentor
PARTICIPIO
PERFETTO
percitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
percĭēri
PERFETTO
Singolare:
percitus, –a, –um esse
Plurale:
perciti, –ae, –a esse
FUTURO
percitum esse
GERUNDIVO
percĭendus, –a, –um
SUPINO
percitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
percĭĕor v. tr. II coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android