Donazione

ordĭor - Diatesi passiva

(ordĭo, ordis, orditum, ordīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ordĭor
II sing.
ordīris, ordīre
III sing.
ordītur
I plur.
ordīmur
II plur.
ordimĭni
III plur.
ordiuntur
IMPERFETTO
I sing.
ordiēbar
II sing.
ordiebāris, ordiebāre
III sing.
ordiebātur
I plur.
ordiebāmur
II plur.
ordiebamĭni
III plur.
ordiebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ordĭar
II sing.
ordiēris, ordiēre
III sing.
ordiētur
I plur.
ordiēmur
II plur.
ordiemĭni
III plur.
ordientur
PERFETTO
I sing.
orditus, –a, –um sum
II sing.
orditus, –a, –um es
III sing.
orditus, –a, –um est
I plur.
orditi, –ae, –a sumus
II plur.
orditi, –ae, –a estis
III plur.
orditi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
orditus, –a, –um eram
II sing.
orditus, –a, –um eras
III sing.
orditus, –a, –um erat
I plur.
orditi, –ae, –a eramus
II plur.
orditi, –ae, –a eratis
III plur.
orditi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
orditus, –a, –um ero
II sing.
orditus, –a, –um eris
III sing.
orditus, –a, –um erit
I plur.
orditi, –ae, –a erimus
II plur.
orditi, –ae, –a eritis
III plur.
orditi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ordĭar
II sing.
ordiāris, ordiāre
III sing.
ordiātur
I plur.
ordiāmur
II plur.
ordiamĭni
III plur.
ordiantur
IMPERFETTO
I sing.
ordīrer
II sing.
ordirēris, ordirēre
III sing.
ordirētur
I plur.
ordirēmur
II plur.
ordirēmini
III plur.
ordirentur
PERFETTO
I sing.
orditus, –a, –um sim
II sing.
orditus, –a, –um sis
III sing.
orditus, –a, –um sit
I plur.
orditi, –ae, –a simus
II plur.
orditi, –ae, –a sitis
III plur.
orditi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
orditus, –a, –um essem
II sing.
orditus, –a, –um esses
III sing.
orditus, –a, –um esset
I plur.
orditi, –ae, –a essemus
II plur.
orditi, –ae, –a essetis
III plur.
orditi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ordīre
II plur.
ordimĭni
FUTURO
II sing.
ordītor
III sing.
ordītor
II plur.
–
III plur.
ordiuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
orditus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ordīri
PERFETTO
Singolare:
orditus, –a, –um esse
Plurale:
orditi, –ae, –a esse
FUTURO
orditum esse
GERUNDIVO
ordiendus, –a, –um
SUPINO
orditu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ ordĭo
ordĭor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
ordĭnātus agg. part. perf. I cl.
ordinatus agg. inf. perf.
ordĭno v. tr. I coniug.
ordĭnor v. tr. I coniug.
ordĭo v. tr. IV coniug.
ordĭor v. tr. IV coniug.
ordĭor v. tr. e intr. dep. IV coniug.
orditūrūs agg. part. fut.
orditus agg. part. perf. I cl.
orditus agg. inf. perf.
ordo sost. masch. III decl.
Ordŏvĭces sost. masch. pl. III decl.
ōrĕae sost. femm. pl. I decl.
Orēăs sost. femm. III decl.
Orestae sost. masch. pl. I decl.
Orestēs sost. masch. III decl.
Orestēus agg. I cl.
Orestis sost. femm. III decl.
Orētāni sost. masch. pl. II decl.
ŏrexis sost. femm. III decl.
{{ID:ORDIOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android